W „Iniemamocnych”, pierwszej części animacji Pixara z 2004 r., jest scena, w której Dash, chłopak z rodziny o supermocach, superszybko wbiega na taflę oceanu i odkrywa z zachwytem, że po niej też potrafi się poruszać. Jest w tej scenie coś z czystego, świeżego zachwytu, z zaskoczenia i z frajdy, których w zrealizowanym po 14 latach przez Brada Birda sequelu już brakuje.
Bird, który zrobił też wspaniałego „Stalowego giganta”, nie miał jednak łatwego zadania. Pierwsza część pozostaje jednym z najlepszych filmów Pixara. Jest animacją, która trafiła mocno także do dorosłych widzów nie tylko przełomowymi technikami animacyjnymi, ale dbałością o najdrobniejsze elementy wizualne, będące koronkowym melanżem ultranowoczesności z designem z lat 50. Bird łączył też bez wysiłku karkołomne sceny akcji z doczesnymi trudami życia domowego superbohaterów.
Iniemamocni 2 (The Incredibles 2), reż. Brad Bird, prod. USA, 138 min