Telefon do zmarłych

Recenzja książki: Magdalena Tulli, „Szum”

30 września 2014

Niewielka, ale bardzo bogata powieść.

Poprzednie „Włoskie szpilki” otworzyły nowy nurt w twórczości Magdaleny Tulli. Zamiast niedookreślonych postaci i przestrzeni pojawiła się jedna konkretna rodzina, polsko-włoska: dziwna dziewczynka, milcząca matka, ojciec cudzoziemiec. Poprzez jej losy można prześledzić rozmaite polskie powojenne traumy. W najnowszym „Szumie”, niewielkiej, ale bardzo bogatej powieści, Tulli idzie jeszcze dalej.

Magdalena Tulli, Szum, Znak Literanova, Kraków 2014, s. 190

Książka do kupienia w sklepie internetowym Polityki.

Polityka 40.2014 (2978) z dnia 30.09.2014; Afisz. Premiery; s. 80

Oryginalny tytuł tekstu: "Telefon do zmarłych"

Magdalena Tulli

Justyna Sobolewska

Krytyczka literacka, pisarka i dziennikarka związana z tygodnikiem „Polityka”. Autorka zbioru esejów „Książka o czytaniu” (2012, 2016), wyboru opowiadań Kornela Filipowicza „Moja kochana, dumna prowincja” (2017) i biografii Kornela Filipowicza „Miron, Ilia, Kornel. Opowieść biograficzna o Kornelu Filipowiczu” (2020) nominowanej do Górnośląskiej Nagrody Literackiej „Juliusz”. Współautorka książki „Stówka. Przeczytaj to jeszcze raz” napisanej razem z Anną Dziewit-Meller (2021) i autorka biografii „Jadwiga. Opowieść o Stańczakowej” (2024). W 2025 ukazała się jej „Książka o (nie)czytaniu”. Laureatka PIK-owego Lauru przyznawanego przez Polską Izbę Książki za popularyzację czytelnictwa i Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida za „Jadwigę. Opowieść o Stańczakowej”. Przewodniczy kapitule Nagrody Literackiej m.st. Warszawy.