Recenzja płyty: Cyrk Deriglasoff, „Magia y tresura”

Trudno przejść obok tych tekstów i tej muzyki obojętnie.

Podobieństwo tej płyty z dokonaniami np. Gogol Bordello nasuwa się niejako automatycznie: i tu i tam mamy wodewilowo-kabaretowe wcielenie punka i tzw. miejskiego folku, i tu i tam ważną rolę odgrywają teksty oraz anarchistyczne podteksty. Być może bliższe polskiej publiczności byłyby skojarzenia z płytą „Yugoton”, wszak Olaf Deriglasoff był tej płyty aranżerem i producentem, no i – powie ktoś – stąd ta w sporej mierze bałkańska estetyka muzyczna „Magii y tresury”. 

Cyrk Deriglasoff, Magia y tresura, Laudanum Records