Reżyserka teatralna, dramaturżka i kulturoznawczyni, obroniła doktorat w Instytucie Sztuki PAN. Urodziła się w 1981 r. w Warszawie, jest absolwentką MISH na UW i reżyserii w warszawskiej Akademii Teatralnej. Była kierowniczką artystyczną Teatru im. Bogusławskiego w Kaliszu. Jej spektakle, tworzone z grupą współpracowników, m.in. dramaturżką Agnieszką Jakimiak, aktorem Piotrem Wawrem Jr. i kompozytorem Krzysztofem Kaliskim, mają formę esejów scenicznych, łączących elementy teatru, performance’u, tańca i refleksji teoretycznej. Bada za ich pomocą mechanizmy działania pamięci, zagląda pod podszewkę mitów i legend, poprzez które konstruują się i umacniają rozmaite wspólnoty, krytycznie przygląda się konstrukcji płci. Witold Mrozek, doceniając poszczególne spektakle, oddawał hołd całej twórczości reżyserki, uzasadniając swoją nominację: „Za dojrzałą wizję społecznej odpowiedzialności teatru, działanie na rzecz zmniejszania nierówności i mądrego spotkania”.
To druga nominacja Szczawińskiej do Paszportów POLITYKI. W 2014 r. krytycy docenili ją za „Geniusza w golfie” z krakowskiego Starego Teatru, analizę legendy Konrada Swinarskiego oraz za przepisanie młodzieżowego cyklu powieściowego Małgorzaty Musierowicz osadzonego na poznańskich Jeżycach „na wywrotowy koncert o mieszczańskiej neurozie i wyparciu” (Komuna Warszawa). W mijającym roku wyreżyserowała w warszawskim Teatrze Powszechnym w międzynarodowej obsadzie „Lawrence’a z Arabii”, komedię o stereotypach kulturowych i narodowych. O jej adaptacji nagradzanej i bestsellerowej powieści Eleny Ferrante „Genialna przyjaciółka” we Wrocławskim Teatrze Współczesnym Monika Kwaśniewska-Mikuła pisała: „To najważniejszy, najodważniejszy, najdojrzalszy i najbardziej przejmujący spektakl o kobietach, jaki widziałam w polskim teatrze”. Spektakl jest wielowymiarowym, ale nie dosłownym obrazem o przemocy wobec kobiet, o społecznych nierównościach i o paradoksach społecznego awansu. Jej najnowszą premierą jest zrealizowane w Komunie Warszawa „Nigdy więcej wojny”, w którym wojenne wspomnienia 91-letniej Adeli Sz. zostały poddane teatralnym procedurom zainspirowanym serią kompozycji Amerykanina Williama Basinskiego „Disintegration Loops”.
***
Oni nominowali:
Michał Centkowski („Newsweek”), Łukasz Drewniak (Teatralny.pl), Dariusz Kosiński („Tygodnik Powszechny”), Monika Kwaśniewska-Mikuła („Didaskalia”), Witold Mrozek („Gazeta Wyborcza”), Przemysław Skrzydelski („Sieci”, „Do Rzeczy”, TVP Kultura), Jacek Sieradzki („Dialog”), Izabela Szymańska („Co Jest Grane 24”), Jacek Wakar (PAP), Kalina Zalewska („Teatr”).
***
Ponadto zgłoszeni zostali:
Jan Czapliński (dramaturg), Grzegorz Dowgiałło (aktor, muzyk), Magdalena Drab (aktorka, dramatopisarka, dramaturżka), Agata Duda-Gracz (reżyserka, scenografka), Magdalena Gorzelańczyk (aktorka), Grzegorz Jaremko (reżyser), Mirek Kaczmarek (scenograf), Daria Kopiec (reżyserka), Wojciech Kościelniak (reżyser musicalowy, autor librett), Piotr Kruszczyński (dyrektor Teatru Nowego w Poznaniu), Agata Kucińska (aktorka, reżyserka), Jaśmina Polak (aktorka), Jakub Roszkowski (dramaturg, dramatopisarz, reżyser), Paweł Sakowicz (choreograf, tancerz), Justyna Sobczyk (reżyserka, założycielka Teatru 21), Jan Sobolewski (aktor), Magda Szpecht (reżyserka), Grzegorz Wiśniewski (reżyser), Adam Ziajski (reżyser, szef Centrum Rezydencji Teatralnej Scena Robocza w Poznaniu).