Reżyserka teatralna, dramaturżka i kulturoznawczyni, obroniła doktorat w Instytucie Sztuki PAN. Urodziła się w 1981 r. w Warszawie, jest absolwentką MISH na UW i reżyserii w warszawskiej Akademii Teatralnej. Była kierowniczką artystyczną Teatru im. Bogusławskiego w Kaliszu. Jej spektakle, tworzone z grupą współpracowników, m.in. dramaturżką Agnieszką Jakimiak, aktorem Piotrem Wawrem Jr. i kompozytorem Krzysztofem Kaliskim, mają formę esejów scenicznych, łączących elementy teatru, performance’u, tańca i refleksji teoretycznej. Bada za ich pomocą mechanizmy działania pamięci, zagląda pod podszewkę mitów i legend, poprzez które konstruują się i umacniają rozmaite wspólnoty, krytycznie przygląda się konstrukcji płci. Witold Mrozek, doceniając poszczególne spektakle, oddawał hołd całej twórczości reżyserki, uzasadniając swoją nominację: „Za dojrzałą wizję społecznej odpowiedzialności teatru, działanie na rzecz zmniejszania nierówności i mądrego spotkania”.
To druga nominacja Szczawińskiej do Paszportów POLITYKI. W 2014 r. krytycy docenili ją za „Geniusza w golfie” z krakowskiego Starego Teatru, analizę legendy Konrada Swinarskiego oraz za przepisanie młodzieżowego cyklu powieściowego Małgorzaty Musierowicz osadzonego na poznańskich Jeżycach „na wywrotowy koncert o mieszczańskiej neurozie i wyparciu” (Komuna Warszawa). W mijającym roku wyreżyserowała w warszawskim Teatrze Powszechnym w międzynarodowej obsadzie „Lawrence’a z Arabii”, komedię o stereotypach kulturowych i narodowych. O jej adaptacji nagradzanej i bestsellerowej powieści Eleny Ferrante „Genialna przyjaciółka” we Wrocławskim Teatrze Współczesnym Monika Kwaśniewska-Mikuła pisała: „To najważniejszy, najodważniejszy, najdojrzalszy i najbardziej przejmujący spektakl o kobietach, jaki widziałam w polskim teatrze”.