Kasia Smutniak w „(Nie)znajomych” Tadeusza Śliwy wciela się w postać Ewy – tej samej, którą trzy lata temu zagrała we włoskiej wersji tego filmu „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie” Paola Genovesego.
Szalony, dziki, nasycony anarchią i autoironią spektakl odreagowujący życiową paranoję z głupiejącą ojczyzną w tle.
Psychologiczny dramat o wyższości potrzeby poznania siebie samego nad potrzebą zgłębienia tajemnic wszechświata.
Film ujawnia, jak oparta na wyzysku i olbrzymich nierównościach społecznych rzeczywistość w istocie zamienia się w piekło.
Ani to pastisz kina rabunkowego, ani brutalny kryminał, a skoro coś pośrodku, to wychodzi nijako.
Banalna intryga generuje serię szalonych zdarzeń, mniej lub bardziej śmiesznych gagów podawanych przez reżysera w zawrotnym tempie.
Powrót po 27 latach do rodzinnego miasta na ostateczną rozprawę z klaunem.
Bardzo nierówny film kładący nacisk na relację między ojcem i próbującym go po wielu latach odnaleźć synem.
Akcja filmu dzieje się rok po wydarzeniach z finału serialu.
Choć najnowszy film Patryka Vegi jest bardziej stonowany od jego poprzednich thrillerów, to chyba miał też śmieszyć? Ostatecznie ani nie bawi, ani przed niczym nie ostrzega.
Antonina i Jan Żabińscy prowadzili przed wojną warszawskie zoo.
Opowieść utkana jest z poetyckich retrospekcji i żywiołowych jak flamenco scen skąpanych w ciepłych barwach końca lata.
Donald Trump nie ma pojęcia o problemach amerykańskich robotników, choć często wraca do nich w swojej retoryce.
Poruszający dramat o tym, że wszystko toczy się w rytm wyniszczającego fatum.
Wielka, wyzwalająca opowieść o pogodzeniu się z losem, a może bardziej – o oswajaniu lęku.
Film nawiązuje do fali śmierci młodych uzależnionych od heroiny Islandczyków.
Opowieści asystentek i aktorek, które miały do czynienia z Harveyem Weinsteinem, są dobrze znane.
Za filmem najbardziej przemawiają żywe emocje młodych ludzi świetnie oddane przez nastoletnich aktorów.
Film jest kalką estetyki „To” lub serialu „Stranger Things”, a wybrane przez del Toro opowieści są nierówne.
Masakra w domu Romana Polańskiego definitywnie zamknęła pewien rozdział nie tylko hollywoodzkiej, ale także amerykańskiej historii.