Akcja przecinania zasieków. Sąd nie zgodził się na areszt dla aktywistów

To, że prokuratura domagała się aresztu dla aktywistów próbujących przeciąć zasieki na granicy, jest nadużyciem prawa. Nie było żadnej przesłanki kodeksowej, by pozbawić ich prewencyjnie wolności.

Trzynaścioro aktywistów, którzy w proteście przeciwko łamaniu praw uchodźców na polsko-białoruskiej granicy próbowali przeciąć zasieki z drutu kolczastego, pozostanie na wolności. Nie ma podstawy, by wsadzić ich do aresztu – orzekł Sąd Okręgowy w Białymstoku, odrzucając odwołanie prokuratury od poprzedniej decyzji sądu, kiedy też nie zgodził się na areszt.

Przecinali zasieki w akcie nieposłuszeństwa

Prokuratura domagała się aresztu, twierdząc, że podejrzani – o zniszczenie mienia – mogą mataczyć i ukrywać się. Argumentacja całkowicie absurdalna: gdyby chcieli mataczyć, mieli na to dwa tygodnie od całej akcji, która wydarzyła się 29 sierpnia. Ale sam pomysł matactwa jest chybiony, bo sami akcję dokumentowali i udostępnili w internecie. Wydali też podpisane nazwiskami oświadczenie, w którym piszą, dlaczego zrobili akcję na granicy. A przesłuchani przez prokuraturę – do wszystkiego się przyznali.

Gdzie więc pole do mataczenia? Co do ucieczki za granicę oświadczyli publicznie, że ich gest jest aktem obywatelskiego nieposłuszeństwa, a częścią tego typu manifestacji jest poddanie się karze: „Nasza osobista wolność i konsekwencje wiążące się z ciążącymi na nas zarzutami są ceną, którą jesteśmy gotowi zapłacić w obronie wyższych wartości – w imię solidarności i humanitaryzmu”. Broniący ich pro bono mec. Jacek Dubois mówił dziennikarzom w sądzie, że to, co zrobili aktywiści, nie jest społecznie niebezpieczne, a więc nie jest przestępstwem: – Ja uważam, że tej trzynastce bardzo dużo zawdzięczam, bo sam nie znalazłem odwagi, by ten drut przeciąć, ale w mojej głowie była tylko jedna myśl: że on nie powinien istnieć.

„Zrobiliśmy to w proteście przeciwko bestialstwu rządu, na którego polecenie polskie służby od wielu tygodni uniemożliwiają uzyskanie ochrony międzynarodowej grupie 32 osób z Afganistanu, koczujących w nieludzkich warunkach na polsko-białoruskiej granicy w Usnarzu Górnym. Służby blokują uchodźcom dostęp do lekarzy, prawników i wolontariuszy. Łamią polską konstytucję, konwencję genewską, Europejską Konwencję Praw Człowieka. W takiej sytuacji koniecznością jest podjęcie wszelkich działań, aby przerwać cierpienia ludzi uwięzionych na polskim terytorium. Zniszczenie granicznych zasieków miało charakter symboliczny”.

Protestujący działali w obronie zasad humanitaryzmu i przeciwko łamaniu przez państwo prawa. Dziś skutkiem tego łamania prawa – stosowania pushbacku – są cztery oficjalnie poświadczone ofiary śmiertelne.

Prokuratura. Karzące ramię władzy

To, że prokuratura domagała się dla nich aresztu, jest nadużyciem prawa. Nie było żadnej przesłanki kodeksowej, by pozbawić ich prewencyjnie wolności: przyznali się do winy, ich adresy były znane, stopień społecznego niebezpieczeństwa czynu, o ile w ogóle był, nie był wysoki, a podejrzani nie byli osobami niebezpiecznymi. Areszt tymczasowy służy zabezpieczeniu prawidłowości postępowania. W tym przypadku wniosek o areszt służył jedynie państwowej zemście i zastraszeniu. Podobnie jak wielogodzinne przetrzymywanie na komendach czy stawianie zarzutów np. uczestniczkom i uczestnikom protestów przeciwko wyrokowi antyaborcyjnemu Trybunału Przyłębskiej czy innym protestom w obronie praworządności. Prokuratura działa w tym przypadku nie jako organ ochrony praworządności, ale jako karzące ramię władzy.

Akcję przecinania zasieków przeprowadzili: Grzegorz Antoszewski, Julia Bednarek, Dominik Berliński, Justyna Butrymowicz, Angelika Domańska, Bernard van der Esch, Julia Gościńska, Leokadia Jung, Anna Kulesza, Bartosz Kramek, Zuzanna Lesiak, Katarzyna Pikulska i Kajetan Wróblewski.