Za saudyjską Dżeddą zaczyna się pustynia, zakurzona pusta droga, mały ruch. Po godzinie sennej jazdy i monotonnego krajobrazu na horyzoncie pojawia się droga wysadzana palmami. Równie dobrze mogłaby to być fatamorgana, ale to nowy trakt do nowego miasta. Tu, gdzie pustynne ściernisko i literalnie nie ma nic, w ciągu trzech, pięciu lat ma wyrosnąć dwumilionowe miasto. Wzdłuż 69-kilometrowego pasa wybrzeża Morza Czerwonego, z widokiem na rafę koralową.

Na razie gotowa jest droga z palmami i makieta, która zapiera dech. Mamy więc laguny i mariny, wieże i wysokościowce, gigantyczne centrum biznesowe, wielki port, centrum sportowe i turystyczne, osiedla wabiące architekturą, uniwersytet na 45 tys. studentów i centralny meczet na 10 tys. wiernych. Nowe miasto zlokalizowano między Mekką a Medyną, dwoma świętymi miejscami islamu. W porcie będzie wielka baza dla pielgrzymów przybywających statkami na coroczną pielgrzymkę hadż, skąd szybką koleją typu francuskiego TGV będą transportowani do Mekki. Taka kolej połączy też z Medyną.

Kiedy oficjalny tytuł władcy brzmi Strażnik Dwóch Świętych Meczetów, nie ma ważniejszej sprawy niż tradycja i wiara. To widać na makiecie. A zarazem jest to koncepcja nowatorska. Saudyjczycy nazywają ją miastem ekonomicznym. I to pierwsze, najbardziej zaawansowane – bo będzie sześć kolejnych, przynajmniej na początek – nosi imię króla Abdullaha. Amr Al Dabbagh, szef potężnej Saudyjskiej Agencji Inwestycyjnej (SAGIA), tłumaczy, że po wzorce i doświadczenia pojechali do Malezji, Singapuru i Irlandii, gdzie ostatnio dokonywał się najszybszy postęp. Oraz, rzecz jasna, studiowali na miejscu przypadek Dubaju, pioniera wielkich projektów.