„Wszystko wszędzie naraz”. I jeszcze trochę. Hollywoodzkie powroty do korzeni
Ostatni rok wydaje się, i to mimo dwóch przybierających na sile zjawisk – białego suprematyzmu i systemowego rasizmu – istotny dla Amerykanów pochodzenia azjatyckiego. Wręcz symboliczny i podsumowujący pewien nurt, przynajmniej na gruncie kinematografii. Na przestrzeni kilku miesięcy Anna May Wong, najwcześniejsza hollywoodzka gwiazda o chińskich korzeniach, trafiła – jako pierwsza Azjatka w historii – na wybijaną przez Mennicę Stanów Zjednoczonych ćwierćdolarówkę, a zaraz potem stała się inspiracją dla lalki Barbie. Mało tego, siedem Oscarów – w tym dla najlepszego filmu, aktorki (Michelle Yeoh) i aktora drugoplanowego (Ke Huy Quan) – zgarnęło „Wszystko wszędzie naraz” (reż. Dan Kwan, Daniel Scheinert, 2022), które od 1 grudnia można oglądać na kilku platformach streamingowych w Polsce.
Bajecznie bogaci Azjaci
Gesty te unaoczniają zmiany, jakie zaszły w Fabryce Snów w pół dekady. Potomkowie przybyszów z Dalekiego Wschodu znaleźli reprezentację na ekranach, nieujmowaną już stereotypowo czy krzywdząco – jak choćby przed wiekiem, gdy paradoksalnie popularnością cieszyła się wspomniana Wong, czy później, kiedy biali aktorzy, nosząc rasistowski makijaż typu yellowface, wcielali się w Azjatów – a w pełni poważnie. Z badań przeprowadzonych przez USC Norman Lear Center i Gold House wynika, że w tekstach kultury audiowizualnej, których premiery odbyły się pomiędzy 2007 a 2022 r., nastąpił wzrost obecności postaci azjatyckich z 3 do 16 proc. (wiele innych aspektów wciąż traktowanych jest po macoszemu).