Wybitna płyta, jakby urągająca pozostawionym w tyle na listach przebojów produktom plastikowej konfekcji muzycznej jednorazowego użytku.
Futurystyczny krzyk inspirowany „Szokiem przyszłości” Tofflera.
Pionierzy heavy metalu z Black Sabbath nagrali nowe piosenki w najbardziej kompletnym składzie od 35 lat.
To nie jest miałki pop z list przebojów na czasie, więc pozostaje w pamięci, intryguje i wciąga.
Porządna, dynamiczna płyta nie tylko dla miłośników klasycznego stylu Thin Lizzy.
Debiut laureata programu „X Factor”.
Nowa płyta zespołu jest brzmieniowo tak wycyzelowana, że można odnieść wrażenie pewnego niedostatku spontaniczności.
Lepiej brzmiąca płyta pop najprawdopodobniej w tym roku nie powstanie.
Słychać, iż głos polskiego tenora kształtował się na Mozarcie. To absolutna prawda.
Starszy pan ma wciąż wiele do powiedzenia.
Płyta pełna gustownie wymyślonych i świetnie zrobionych piosenek do tańca, słuchania i nucenia.
Orgazm, jak żaden chyba inny zespół z Bałkanów, potrafił w swojej ekspresji przekazać całą istotę rocka.
Pod względem radiowego potencjału kilku piosenek mamy najlepszą płytę Myslovitz od dekady.
Ten projekt powstał dla lubelskiego festiwalu KODY i inaugurował jego zeszłoroczną edycję.
To płyta o Ameryce wielkich przestrzeni, małych miejscowości, niekończących się dróg i możliwości zwyczajnych ludzi.
Być może płytą zostanie zauważoną tylko przez nielicznych. Ale jestem pewien, że ci nieliczni będą oczarowani i zaczarowani.
Album całkowicie zaciera granicę między obiema sferami i w coraz większym stopniu do słuchania transowych utworów tanecznych zaprasza fanów rocka.
Spójna i szczera opowieść, którą przekazuje w tekstach przyćmiła zarówno potężne hiphopowe basy, jak i partie akordeonu.
Mocna inspiracja muzyką klubową połączona z bardzo osobistymi tekstami.
Płyta klimatem nawiązuje do kontrkulturowej estetyki z lat 60.