To propozycja dla odbiorców dysponujących porządnym zestawem odsłuchowym, bo cichutkie odtwarzanie tej płyty to zwyczajna strata czasu.
Hardrockowe granie, które kiedyś było niemal normą, dzisiaj stawia muzyków BCC w gronie ostatnich Mohikanów.
Ten charakterystyczny jęzor na okładce w Polsce jest wywalony mocniej niż gdzie indziej...
Gdyby taki album wydał ktoś inny, a nie Neil Young, wątpliwościom, marudzeniom i wieszczeniu artystycznego, a przede wszystkim komercyjnego samobójstwa pewnie nie byłoby końca.
Taka płyta pojawia się raz na 10 lat.
Wykonanie jak zwykle perfekcyjne, a głosy członkiń zespołu są niezwykle intensywne i zmysłowe.
Nie powinien słuchać tej płyty od końca, kto nie jest przygotowany na wstrząsy. Bo finał jest wyjątkowo przewrotny i zaskakujący.
ZZ Top dają ognia ze wszystkich dział.
Album pełen różnorodnych rytmów zestaw dziewięciu kompozycji, przy których z przyjemnością zapomina się o wszechobecnej muzycznej konfekcji.
To płyta wielokrotnego użytku, jednorazowe przesłuchanie stanowczo nie wystarcza.
Repertuar to bluesy i inspirowane rozwijającym się jazzem urokliwe piosenki, które przed wojną lub tuż po niej śpiewały m.in. Annete Hanshaw czy Ruth Etting.
To Małe Instrumenty z całkiem potężnym brzmieniem, ocierającym się chwilami o najbardziej eksperymentalne fusion z lat 70.
To jest ten T.Love, który znamy z lat 90. – bardziej niż ten z udanej skądinąd płyty „I Hate Rock’n’roll” – ale w bardzo elastycznej stylistycznie wersji.
Do brzmienia zespołu nie można mieć zastrzeżeń – jest stylowe i dynamiczne. Niestety, kompozycje rażą schematyzmem i całkowitym brakiem oryginalności.
Niecałe 40 minut muzyki (10 kompozycji własnych zespołu) z bardzo dobrym wokalem Kelvina Swaby’ego.
Wspaniale, że stopniowo ukazuje się na płytach twórczość powstała w pamiętnym Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia.
Zespół Talking Heads został rozwiązany ponad 20 lat temu i przeszedł do historii rocka. Dla wielu miłośników muzyki było to zamknięcie pewnego rozdziału.
Mniej więcej rok temu w tym miejscu chwaliłem płytę „Pressure&Time” kalifornijskiego zespołu Rival Sons.
Czajkowski, Rachmaninow, Rimski-Korsakow, Strawiński, Prokofiew, Szostakowicz – wśród rosyjskich kompozytorów jest tylu gigantów, że nie sposób zliczyć.
Po raz 15 odbywa się konkurs dla młodych wykonawców „Pamiętajmy o Osieckiej”.