Witkowski, który jest zawołanym stylistą, zdziera z siebie maski, wychodzi z roli. Życie zostało odarte z literatury, został sam miąższ.
Esej słynnej amerykańskiej pisarki i feministki, która pisze pod pseudonimem bell hooks, ukazał się pierwszy raz na początku tego wieku.
Im dalej Stephen King odchodzi od tradycyjnie rozumianego horroru, tym lepiej robi to jego książkom.
Seria o Slough House, zakurzonym i zapleśniałym (często dosłownie) wydziale, do którego trafiają najwięksi nieudacznicy brytyjskiego wywiadu, bywa określana jako parodia powieści szpiegowskich. Nic bardziej mylnego: Mick Herron pisze zjadliwie, bardzo dowcipnie, nie unika sytuacyjnego humoru, lecz tworzone przez niego fabuły to pełnoprawna literatura sensacyjna.
„Stacja Europa Centralna”, pierwsza pozycja non-fiction w dorobku Jaroslava Rudiša, wyjaśni rzeszom jego miłośników wszystko.
Mistrzostwo literackie polega tu na umiejętnym operowaniu napięciem, które sprawia, że dostajemy opowieści przygodowe, pełne zwrotów akcji i czarnego humoru.
Między skrótem a zwrotem akcji jest subtelna różnica i tym razem Jędrzej Pasierski, zresztą nagradzany i poczytny autor kryminałów, nieco ją naruszył.
Douglas Preston znany jest przede wszystkim jako autor sensacyjno-przygodowych bestsellerów, więc gdy od czasu do czasu bierze się za literaturę non-fiction, potrafi sprawić, że czyta się ją niczym wyborny kryminał.
Proza Lebdy jest wyjątkowa, bo udało jej się stworzyć w tej książce mikrokosmos, w którym wszystko jest ze sobą połączone – chore i pełne życia zarazem.
W tle jest huta, niespełniona nadzieja, moloch, który kładzie się cieniem na życiu.
Powieść o granicach brawury, rodzinnych uwikłaniach. Ale i poszukiwaniu własnego miejsca w świecie, pośród ludzi, którzy mają się za królów stworzenia.
W pozornie sielankowy obrazek wkracza przemoc i gwałt, działanie poza prawem, zgubna rola mediów społecznościowych i zemsta, która ma milczących wspólników.
Powieść o życiu w świecie informacyjnego chaosu, globalnego reality show, w którym bardzo chcielibyśmy grać główne role, lecz jesteśmy co najwyżej statystami.
Siła powieści Austriaka bierze się z przekroczeń.
Najnowsza książka Julii Fiedorczuk od samego początku zaznacza swoją gatunkową przynależność.
Po 40 latach spędzonych na planach filmowych Tom Hanks zna wszystkie sekrety pracy w Hollywood. Teraz, podobnie jak kilka lat temu Quentin Tarantino, postanowił przekuć swoje doświadczenie w literacką fikcję.
Dylan zawsze wymykał się prostym sądom i ocenom. Świetnie uchwycił to w nowym przekładzie Filip Łobodziński, opatrując dodatkowo książkę własnymi przypisami.
Każde z opowiadań wyprowadza czytelnika ze znanej rzeczywistości, poza spodziewane kody literackie, wyobraźnia jest nieograniczona.
W swoim debiucie non-fiction Maciej Robert rusza w piachy, podziemia, starorzecza i martwe rozlewiska w poszukiwaniu śladów rzek.
Książka Małgorzaty Nocuń jest hołdem dla rozmówczyń i wszystkich „kobiet poradzieckich”. Historię Rosji opowiadają przede wszystkim mężczyźni. Ona chciała oddać głos kobietom.