Polityka izolacji reżimu w Hawanie od lat nie zdawała egzaminu. Służyła tylko braciom Castro do umacniania w społeczeństwie poczucia oblężonej twierdzy i wygodnego tłumaczenia bankructwa gospodarki.
Po zakończeniu zimnej wojny osamotniona ze swymi sankcjami Ameryka przegrywała w konkurencji z innymi państwami Zachodu, które inwestują na Kubie. Embargo utrzymywano głównie wskutek uporu, z jakim broniło go lobby kubańskich imigrantów w New Jersey i na Florydzie – ten ostatni stan odgrywa rolę języczka u wagi w wyborach prezydenckich. Ale i tam poparcie dla sankcji maleje, gdyż młode pokolenie amerykańskich Kubańczyków rozumie jego bezsens.
Administracja prezydenta Obamy poluzuje teraz wymianę handlową i restrykcje w podróżach między obu krajami. Wszystkiego nie będzie mogła zrobić, bo od stycznia cały Kongres będzie w rękach Republikanów. Czołowi politycy tej partii, jak senator Marco Rubio, już podnieśli raban, że zapowiedziana normalizacja stosunków to „nagroda” dla komunistycznego reżimu. To oczywiście nie nagroda za darmo, tylko odpowiedź na reformy na Kubie, gdzie Raul Castro wyraźnie próbuje „drogi chińskiej”. Waszyngton chce go w ten sposób zachęcić, aby z niej nie zbaczał. Bo droga chińska na wyspie 90 mil od USA oznacza, że raczej się na niej nie skończy.
Rubio, jako przyszły republikański szef komisji spraw zagranicznych w Senacie, będzie blokował dalszy proces, mając tu poparcie nawet demokratycznego wiceszefa komisji Roberta Menendeza. GOP może wykorzystać decyzję Obamy przeciw Demokratom w wyborach w 2016 r.
Tym większe uznanie dla prezydenta USA, którego stać jednak na ryzykowne posunięcia. Ostatnio to już drugi taki krok – po dekrecie o amnestii dla nielegalnych imigrantów. Wokół zniesienia embarga toczyć się będzie jeszcze walka, ale Obama będzie miał w niej za sobą poparcie większości Amerykanów.