Fiedorczuk łączy elementy powieści historycznej i psychologicznej, ale jednocześnie podważa przyjętą wizję dziejów, inaczej opisuje miejsce człowieka w historii, rozszerza pole dyskusji.
Ward pięknie pisze o miłości dawanej przy niedostatku wszystkiego innego.
To kawał mrocznej i krwiożerczej prozy.
Ta historia o ludzkiej zapiekłości, którą łatwo można wykorzystać, by zniszczyć wspólne dzieło, to lekcja do zapamiętania na dzisiaj, kiedy takie działania są jeszcze łatwiejsze.
Trzymająca w napięciu powieść przygodowa.
To mógłby być niezły kryminał na czas pandemii, od początku do końca trzymający w napięciu. Mógłby, gdyby nie opowiadał o realnych procesach, autentycznych postaciach i prawdziwych powiązaniach.
To nie tylko opowieść o historii, ale i o tym, co ważne dziś: marzeniach, determinacji, ale i szukaniu odpowiedzi na najważniejsze pytanie: komu i jak miasto powinno służyć?
Niezwykle piękny tekst o ponadczasowej randze literatury.
„Pomarli” to kolejna autonomiczna odsłona rozpisanej przez Waldemara Bawołka na wiele części sagi z Ciężkowic.
Próba poradzenia sobie z bólem ciała i bólem noszonym w pamięci.
Muszyński z dużą wrażliwością bada przestrzenie lęków i obcości.
Bohaterem i narratorem powieści jest uczony medyk, uwikłany w sieć intryg, w których uczestniczą prominentne historyczne postaci z kręgów władzy duchownej i świeckiej.
Olga została z dnia na dzień sama z dwójką dzieci. Mąż Mario odszedł do innej. Czytelnik towarzyszy Oldze w tym procesie rozpadu.
Lekturę „O powstawaniu Polaków”, eseju popularnonaukowego Tomasza Ulanowskiego, należy przede wszystkim polecić zwolennikom turbosłowiańskości, propagatorom idei Wielkiej Lechii – niech przejrzą na oczy.
Dokładnie 40 lat temu Piotr Bratkowski, publicysta, krytyk literacki, poeta, skończył pisać swoją pierwszą powieść „W stanie wolnym”.
Trzecia i ostatnia część cyklu Coetzeego – po „Dzieciństwie Jezusa” i „Latach szkolnych Jezusa” – to lektura konsternująca.
Zabrakło poetki Bożeny Keff. I coraz częściej brakuje.
„Ciemność i partnerzy” to kolejna próba zmierzenia się jednego z najważniejszych obecnie litewskich pisarzy ze skomplikowaną historią swojego kraju.
Bohaterką trzeciej powieści Elise Karlsson jest Emma, która po serii tymczasowych prac i pustych przebiegów znajduje zatrudnienie w dużej korporacji.
„New York Times” nazwał Rooney „pierwszą wielką pisarką milenialną”, wydawca promował ją jako „Salingera pokolenia Instagrama”, nazywano ją też „Jane Austen prekariatu”.
Stiepanowa ma poczucie klęski, ale ta książka jest wielkim bogactwem.
Jeśli ktoś się w tym szaleństwie odnajdzie, będzie zachwycony.
Matki, znów na pierwszym planie, umęczone, ale z nadzieją, że będzie lepiej, ojcowie gdzieś w cieniu.
To wielowymiarowy portret inteligencji – nie tylko tej z początków XX w. – i rodzącej się klasy średniej.
Książka uświadamia, że nie mamy innej drogi, jak cicha rewolucja empatii.
