„Po prostu wytrąciłam go ze strefy komfortu” – mówiła o prezydencie Erdoğanie już pół roku temu w rozmowie z magazynem „Time” Meral Akşener. I dodawała, że prezydent wreszcie zdaje sobie sprawę, że pojawiła się dla niego realna konkurencja.
Niewielu odważyło się przeciwdziałać reżimowi Recepa Erdoğana, który rządzi Turcją od 15 lat, najpierw jako premier, a potem prezydent. Jego pozycja jest bardzo mocna, a dotychczasowi ewentualni konkurenci, jak np. Abdullah Gül czy Ahmet Davutoğlu, albo po prostu obawiali się stanąć z nim do walki, albo też, jak Selahattin Demirtaş, popularny przywódca prokurdyjskiej partii, siedzą teraz w więzieniu pod zarzutem terroryzmu.
Czytaj także: Autokraci bez następców
Kim jest Meral Akşener?
Kiedy już wszystko było niemal przesądzone i zarówno prezydent Erdoğan, jak i jego Patria Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP) mieli wygrać w cuglach niedzielne (24 czerwca) przyspieszone wybory parlamentarne i prezydenckie, pojawiła się Meral Akşener. Urodzona w 1956 r. w Izmirze, pobożna, ale jednocześnie domagająca się rozdziału religii od państwa, muzułmanka i wnuczka imigrantów, którzy przybyli z Grecji w latach 20. ubiegłego wieku.
Skończyła historię na Uniwersytecie w Stambule i przez lata wykładała na kilku uniwersytetach oraz pełniła funkcję dziekana wydziału historycznego na Uniwersytecie Kocaeli. Ale po zrobieniu doktoratu z historii w 1994 r. zrezygnowała ze stanowiska dziekana, a rok później zdobyła miejsce w parlamencie jako posłanka centroprawicowej Partii Słusznej Drogi (DYP).