Recenzja książki: Janusz Górski, Łucja Mróz-Raynoch, „Przekrój przez Mroza”
Świat książki bez Mroza na pewno byłby uboższy.
Świat książki bez Mroza na pewno byłby uboższy.
To, co wyróżnia Geissler, to forma, łącząca dziennikarski reportaż i literackie instrumentarium.
Jodełka dała się już poznać jako autorka kryminałów z pogłębionymi wątkami psychologicznymi i ciekawymi portretami kobiet.
Słyszymy głosy prawdziwych ludzi, którzy opowiadają o tym, co niewyobrażalne, i o czym trzeba wiedzieć.
Autor w swojej książce pokazuje jak wszyscy jesteśmy związani na poziomie globalnym, a zarazem jak nasze relacje stają się coraz bardziej szczątkowe, a nasze egzystencje – samotne.
Ta niepozorna książeczka w istocie jest klinicznym studium samonapędzającego się koszmaru.
Powieść jest rodzajem ballady, cała przeniknięta jest muzyką.
Książka Sommera jest fascynującą wędrówką po zakamarkach języka, autora zajmuje to, co robimy z językiem i co on robi z nami.
Remigiuszowi Mrozowi zdarzały się wycieczki w stronę innych niż kryminał gatunków literackich, teraz postanowił poeksperymentować z językiem.
Pierońsko dobra powieść.
Boni opowiada o utopijnym projekcie idealnego miasta położonego w Indiach – Auroville.
Książka składa się ze wspomnień, migawek i wywiadów.
Chyba każdy, kto miał szczęście poznać zmarłą w ubiegłym roku Marię Iwaszkiewicz lub czytał kiedyś jej wspomnienia, przyzna, że jednym z najważniejszych dla niej słów było słowo pamięć.
Marietta Czudakowa nazywana jest w Rosji „strażniczką Bułhakowa”, gdyż przez lata zajmowała się archiwum autora, Mistrza i Małgorzaty”, a ukoronowaniem jej pasji stała się ta, wydana w 1988 r. i uznawana za kanoniczną, biografia pisarza.
PRL jest siermiężny i szary, choć czy żyjąc w nim, naprawdę odczuwało się nieustanną szarość?
Szczery obraz prowincji, pokazanej bez upiększeń, bez fasady odmalowanych ryneczków, ale też bez epatowania brzydotą, bezguściem czy kulturową egzotyką.
Zklinanie rzeczywistości to nasza specjalność. A na dodatek nierzadko staje się ono podstawą wielu niezłych opowieści.
To jedna z ostatnich książek, jakie napisał w swoim długim życiu zmarły w styczniu tego roku wybitny francuski historyk.
Powieść Usón brawurowo łączy przeciwieństwa i powinowactwa i pokazuje, jak literatura i sztuka splatają się z życiem.
Autobiograficzny esej nagrodzony w 2016 r. National Book Critics Circle Award for Criticism.