Już po karnawale, więc wypada napisać o dziele pasyjnym, wydanym w końcówce zeszłego roku w pionierskim cyklu Muzyczne Dziedzictwo Miasta Gdańska, który został zainicjowany przez Goldberg Baroque Ensemble i zawiera pierwsze współczesne wykonania partytur przechowywanych w Bibliotece Gdańskiej PAN.
Fani mają tu wszystko, za co kochają Grabaża: rockowe brzmienie, fajne teksty o ważnych sprawach, no i melodie, które nie tylko wpadają w ucho, ale i zapadają w pamięć.
Ta płyta to ubiegłoroczny remanent, którego nie można pominąć. Mam na myśli wydaną latem 2012 r. płytę „Blood Red Blues”, nagraną przez amerykańską wokalistkę Cee Cee James.
The Blackout – pochodzą z Merthyr Tydfil w południowej Walii, istnieją od 2003 r. i zdążyli już nagrać kilka małych i dużych płyt.
Podobno Amerykanie zużywają rocznie tyle czystej kofeiny, ile zmieściłoby się w trzyipółkilometrowej długości pociągu.
Bohdan Łazuka słusznie uważany jest za jednego z najwybitniejszych naszych aktorów komediowych. A jednak w latach 60. – o czym jakoś mało się pamięta – w masowej wyobraźni Polaków był przede wszystkim piosenkarzem.
Fama, że legendarny Ross Robinson, współautor sukcesów Sepultury, Korna, Limp Bitzkit i Slipknota, jest producentem płyty polskiego zespołu, mocno poruszyła środowisko rodzimych fanów ciężkiego rocka.
Co słychać u Arte dei Suonatori, który w tym roku kończy 20 lat? Jest całkiem nieźle: choć na koncertach w kraju słyszymy zespół rzadziej niż kiedyś, to mamy wciąż nowe płyty; stała współpraca łączy go z francuską firmą Alpha i szwedzką Bis.
Czynię niniejszym częściowe odstępstwo od tradycji tych not z mojej półki. Będzie co prawda o płycie, będzie o płycie muzycznej, ale DVD.
Dropkick Murphys to amerykańska grupa z Bostonu, która na swej najnowszej płycie „Signed and Sealed in Blood” przedstawia słuchaczom zestaw piosenek biesiadnych, pod każdym względem zawstydzających polską scenę taneczno-discopolowo-ludyczną.
W jednym boksie cztery albumy, a w nich 13 płyt z całą muzyką na klawesyn, jaką napisał wielki francuski twórca barokowy François Couperin.
Po wysłuchaniu tej płyty nasuwa się natrętne pytanie o żywotność stylów i gatunków muzycznych.
Członkowie założyciele zespołu Grace Potter and the Nocturnals zaczęli myśleć o wspólnym graniu podczas studiów na uniwersytecie w stanie New York.
Imponujące jest to, że w tym pozbawionym granic stylistycznych świecie można dziś łączyć wątki aż tak różne i nie popadać w tani eklektyzm.
Dynamiczne kawałki przeplatane są utworami spokojniejszymi, jednak niemającymi charakteru „waty” zapychającej przestrzeń na płycie.
Dean Martin był showmanem, aktorem i piosenkarzem o niepowtarzalnym głosie i wdzięku. Okres jego świetności to lata 60. ubiegłego wieku, ale pamięć o artyście wciąż trwa.
Olga Pasiecznik (na świat używa anglojęzycznej transkrypcji ukraińskiej wersji swojego nazwiska) jest śpiewaczką wszechstronną, ale Mozart to jedna z jej najważniejszych specjalności.
Ostatnie miesiące przyniosły więcej ciekawych doniesień z obozu grupy Skalpel niż poprzednie kilka lat – świetny występ na Sacrum Profanum, zapowiedź nowej płyty, a teraz jeszcze kolejny solowy album Igora Pudło, połowy duetu.
Znakomita płyta debiutancka duetu, który otrzymał nominację do tegorocznych Paszportów POLITYKI.
W wieku 31 lat jedna z kluczowych postaci nowego soulu i etatowa zdobywczyni nagród Grammy znalazła się na rozdrożu.