W pierwszej przełożonej na polski powieści Sigrid Nunez opowiada historię pisarki, której przyjaciel (seksistowski profesor literatury) popełnia samobójstwo.
Rozliczenie ze światem, starością i śmiercią.
Galopada fantasmagorycznych wydarzeń jest absolutnie oszałamiająca.
W swojej nowej powieści Moshfegh stworzyła kolejną wyobcowaną bohaterkę.
Warszawskie kabarety przygotowywały nowe programy, drukowały się gazety. 1 września, wraz z końcem wakacji ’39, nastąpił koniec tamtego świata.
Duńskie „hygge” i pokrewne określenia szczęścia ze skandynawskich słowników od lat są na fali.
Aleksander Ford to prawdopodobnie jedna z najciekawszych postaci polskiej kinematografii.
W opowieści o syryjskiej wojnie nie ma miejsca na romantyzm czy tkliwość, ale jest miejsce na emocje, subtelnie odsłaniane przez kolejnych rozmówców.
Autorzy drążą podwójność moralną ks. Jankowskiego, abyśmy mogli ją lepiej zrozumieć, ale nie usprawiedliwić.
Co się Chmielarzowi udało, to uczynić ze stołecznej szkoły swoisty mikroświat, miejsce klaustrofobiczne.
Powieść Chabona to coś więcej niż tylko rozważania nad komiksem.
Agnieszki Cubała już na początku analizuje fenomen miłości powstańczych – innych niż wszystkie.
W ciągu ostatnich lat kultura fanowska przeniosła się z peryferii popkultury do jej centrum.
Co i raz ogłasza się koniec awangardy, śmierć eksperymentu w sztuce, a tymczasem ten impuls nieustająco powraca.
Autorka buduje żywe, niemalże filmowe obrazy.
W swoim reportażu śledczym Liberti krok po kroku tłumaczy strategie wielkich korporacji.
Wszystkie książki, tej nie wyłączając, są bardzo precyzyjnie skonstruowane, zawsze składają się z 18 rozdziałów równej długości.
Książka Benjamina Balinta zawiera obszerną i pasjonującą relację o polemikach i sądowych bataliach dotyczących spuścizny Kafki.
Książka wpada w pułapkę powtarzalności – po kilku opowiadaniach historie są na tyle podobne w klimacie, że przestajemy je odróżniać.
To już dwunasta książka znakomitego norweskiego pisarza o komisarzu Harrym Hole.