Włochy nie radzą sobie z migrantami, więc Meloni polubiła UE. Cenna lekcja dla PiS

19 września 2023

Giorgia Meloni i Ursula von Der Leyen na Lampedusie, 17 września 2023 r. Riccardo De Luca, European Union, 2023 / mat. pr.

Szefowa włoskiego rządu wspólnie z przewodniczącą Komisji Europejskiej Ursulą von der Leyen odwiedziły Lampedusę, chętnie pozując do zdjęć i opowiadając o potrzebie unijnej solidarności w kwestii migrantów. Nawet ona wie, że problemu nie rozwiąże sama.

U niejednego sympatyka włoskiej prawicy, zwłaszcza w radykalnym wydaniu, ten widok mógł wywołać co najmniej dyskomfort. Oto Giorgia Meloni, polityczka, która wywodzi się z ruchów postfaszystowskich i jeszcze niedawno definiowała się jako „soweranistka, katoliczka i kobieta”, staje ramię w ramię z szefową instytucji ucieleśniającej wszystko, z czym ideologicznie się nie zgadza.

W czasie ubiegłorocznej kampanii wyborczej sporo mówiła o potrzebie przywrócenia państwom członkowskim sprawczości i prawa do decydowania, kogo mogą wpuszczać na terytorium swojego kraju. Z ograniczenia migracji uczyniła jeden z fundamentów swojego programu, choć od objęcia urzędu znacząco zmieniła akcenty. Dziś rząd Braci Włoskich mówi więcej o sprawach gospodarczych, zmniejszeniu obciążeń podatkowych i ograniczeniu biurokracji niż o zagrożeniu dla europejskiej cywilizacji, które miałoby płynąć z Afryki Północnej, Azji czy Bliskiego Wschodu.

Czytaj także: Lider Placebo kontra Giorgia Meloni. Muzyk uderzył w czuły punkt

Lampedusa pod naporem migrantów

Nawet jednak jeśli nie chce, Meloni migrantami zajmować się musi, bo do włoskich brzegów przybywa ich coraz więcej. Tylko w ubiegłym tygodniu na Lampedusie wylądowało ponad 8 tys. przybyszów, głównie z krajów Maghrebu. Dla porównania: stała populacja wyspy wynosi zaledwie 6 tys.

Mateusz Mazzini

Socjolog, reporter, latynoamerykanista. Absolwent Uniwersytetu Oksfordzkiego, studiował też na Narodowym Uniwersytecie Walijskim, w Kordobie i Bilbao. Pisze o europejskiej skrajnej prawicy, populizmie, krajach Ameryki Łacińskiej, Globalnego Południa, wydarzeniach na Zachodzie i południu Europy. Nominowany do Grand Press 2020 w kategorii „reportaż prasowy”. Laureat dziennikarskich stypendiów przyznawanych przez „Deutsche Welle”, Balkan Insight i Balkan Investigative Reporting Network. Autor książki „Koniec tęczy. Chile po Pinochecie”. Współpracuje z „Gazetą Wyborczą”, „Polityką” i „Przeglądem”, publikował też m.in. na łamach „Washington Post”, „Foreign Policy”, „El País" i „Foreign Affairs”. W TVP World prowadzi „Wider View”, cotygodniowy program o sprawach międzynarodowych.