Recenzja spektaklu: „Inne rozkosze”, reż. Jacek Głomb

Półtoragodzinne przedstawienie to teatr tradycyjny, można by rzec – do bólu, gdyby nie to, że słuchanie Pilcha to wciąż przyjemność.

Jak broni się po trzech dekadach od premiery powieść Jerzego Pilcha o beztroskim weterynarzu z Wisły Pawle Kohoutku, który wpada w popłoch, gdy kolejna Aktualna Kobieta poważnie traktuje jego zapewnienia o planach wspólnego życia i z walizką staje w progu jego domu, grożąc ujawnieniem romansu rodzinie, z żoną na czele? Nieźle, to wciąż świetna literatura z frazami, których się nie zapomina (jak słynne „nadludzką pracą w nieludzkich warunkach”). Zabawny, przesycony ciepłą ironią portret niedojrzałego mężczyzny, traktowanego z pobłażliwością przez otoczenie, który nagle musi się skonfrontować ze swoimi czynami i pragnieniami i nie idzie mu to dobrze.

Jerzy Pilch, Inne rozkosze, reż. Jacek Głomb, Teatr Narodowy w Warszawie