Morawiecki za Meloni? Rosyjskie statki na dnie. 5 tematów, o których warto dziś wiedzieć
1. Meloni rezygnuje, teraz Morawiecki?
Szefowa włoskiego rządu Giorgia Meloni ogłosiła w niedzielę, że już nie będzie przywódczynią międzynarodowej prawicowej Partii Europejskich Konserwatystów i Reformatorów. Dodała, że poprze na to stanowisko byłego polskiego premiera Mateusza Morawieckiego.
„Uważam, że wykonałam swoje zadanie. Ogłaszam, że ustąpię ze stanowiska przewodniczącej partii EKR – rodziny zasługującej na to, by mieć przewodniczącego, który może się nią w pełni zająć” – powiedziała na festynie swojej rodzimej partii Bracia Włosi. Morawieckiego nazwała zaś „swoim przyjacielem”.
EKR to prawicowa partia europejska powstała po eurowyborach w 2009 r., tworzą ją m.in. Prawo i Sprawiedliwość, Bracia Włosi, Obywatelska Partia Demokratyczna z Czech czy Demokraci ze Szwecji. EKR jest w bliskich relacjach z amerykańskimi Republikanami.
2. Magdalena Biejat na prezydentkę
W niedzielę Lewica ogłosiła, że jej wspólną kandydatką w przyszłorocznych wyborach prezydenckich będzie Magdalena Biejat. „Lewica jest dzisiaj siłą, która reprezentuje nadzieję, troskę i współpracę. Moją misją jest zaniesienie tych wartości do Pałacu Prezydenckiego” – mówiła Biejat podczas partyjnej konwencji. Najważniejsze sprawy i wyzwania, jakie wymieniła, to: wojna w Ukrainie, nierówności społeczne, naprawa systemu ochrony zdrowia, kryzys klimatyczny i kryzys mieszkaniowy.
Magdalena Biejat jest iberystką i tłumaczką. Jako działaczka społeczna związana była m.in. z Janem Śpiewakiem, a także z Fundacją Batorego oraz Helsińską Fundacją Praw Człowieka. Po odejściu z Razem została wiceprzewodniczącą klubu parlamentarnego Lewicy. Ma 42 lata, męża i dwoje dzieci.
„Magdalena Biejat będzie miała szczególnie trudno. Nie tylko dlatego, że partyjne struktury nie uważają jej do końca za „swoją” i mogą okazać się mniej niż zwykle gorliwe w rozdawaniu ulotek i statystowaniu przy konferencjach prasowych w małych miejscowościach, lecz w dodatku będzie musiała (zapewne) skonfrontować się w kampanii i przy urnach z Adrianem Zandbergiem, szefem partii, którą niedawno opuściła. Psychologicznie jest to bardzo niekomfortowe” – komentuje na Polityka.pl Jan Hartman.
3. Śmiertelny cyklon Chido
Od kilkuset osób do nawet kilku tysięcy – tyle ofiar śmiertelnych może być na obszarze Majotty, francuskim terytorium zamorskim na Oceanie Indyjskim, w wyniku uderzenia cyklonu Chido. Poinformował o tym prefekt tego terytorium Francois-Xavier Bieuville, choć francuskie MSW dodaje, że „na tym etapie trudno szacować liczbę ofiar” .
Takiej katastrofy naturalnej Majotta nie przeżyła od ponad wieku. Cyklon zniszczył mnóstwo prowizorycznych gospodarstw, bo to najbiedniejszy francuski departament. Na dwóch większych i kilkudziesięciu mniejszych wyspach żyje około 300 tys. osób, w tym ponad 100 tys. nielegalnych imigrantów. Zdecydowana większość żyje poniżej granicy ubóstwa.
4. Rosyjskie tankowce na dnie
Do niecodziennej katastrofy doszło w niedzielę w Cieśninie Kerczeńskiej łączącej Morze Azowskie z Morzem Czarnym. Na akwenie niedaleko Półwyspu Krymskiego dwa rosyjskie tankowce Wołgonieft 212 i Wołgonieft 239 w wyniku uderzenia wielkiej sztormowej fali przełamały się i zatonęły. Z jednego z nich wypłynęło ponad 4 tys. ton mazutu, bardzo niebezpiecznej dla środowiska substancji.
„Oba tankowce mają nośność po 4,5 tys. ton, są stare, zbudowane w drugiej połowie XX w. W toku eksploatacji przebudowano je na jednostki rzeczno-morskie, skracając do 132 i do 136 m w stoczni w Wołgogradzie. Statki przecięto na pół i wyjęto jedną z sekcji, po czym ponownie zespawano. Najwyraźniej niechlujnie – już 17 lat temu do podobnego wypadku doszło na trzecim, Wołgoniefcie 139” – tłumaczą na Polityka.pl Michał i Jacek Fiszerowie.
Dodają, że nie jest wykluczone, że stare rosyjskie tankowce są również wykorzystywane do zasilania tzw. floty cieni, która nielegalnie transportuje rosyjską ropę, omijając sankcje.
5. We wtorek pogrzeb Stanisława Tyma
Stanisław Tym zostanie pochowany we wtorek 17 grudnia o godz. 11 na Powązkach Wojskowych. O śmierci wielkiej postaci polskiej kultury i mediów dowiedzieliśmy się rano w piątek 6 grudnia. Jak napisaliśmy wtedy na Polityka.pl, odszedł człowiek, który przez dekady meblował nam zbiorową wyobraźnię i kształtował poczucie humoru.
Stanisław Tym był wybitnym satyrykiem, dramaturgiem, felietonistą „Polityki”, scenarzystą i reżyserem, ale też estradowcem. Urodził się – co wie każdy miłośnik polskiego kina – „w 1937 roku, w lipcu, właściwie w drugiej połowie lipca”. Janusz Wróblewski w pożegnalnym tekście pisze o nim: „Do polskiej kultury wszedł trochę jak pasażer na gapę, ale zmienił ją, sprawiając, że podróż była bardziej znośna, a na pewno śmieszniejsza. Teraz ten wspólny rejs się skończył”.
W dniu śmierci Tyma premier Donald Tusk napisał w mediach społecznościowych: „Stanisław Tym nie żyje. Najlepszy Prezes naszego klubu. Nauczyłeś nas śmiać się z władzy, z ponurej w tamtych czasach rzeczywistości i z nas samych. Posmutnieliśmy dziś, za to w niebie na pewno jest o wiele weselej”.