Podgryzanie Trzaskowskiego: nowy sport koalicyjny? O lojalność przed II turą będzie trudno

Stosunki w koalicji rządzącej dalekie są od przyjaźni. Współpraca została podyktowana wyższą koniecznością ratowania demokracji i praworządności, lecz zaufania i sympatii tu nie ma. Już widać, że sielanki nie będzie.

Sytuacja Rafała Trzaskowskiego jako faworyta wyborów prezydenckich jest emocjonalnie niełatwa. Nie dość, że PiS i Konfederacja będą „wyciągać” mu, co tylko mogą i nie mogą, a także wypatrywać z kamerą w ręku każdego potknięcia czy choćby niezręcznego gestu lub nie takiej jak należy miny, to w dodatku mniejsi koalicjanci Platformy Obywatelskiej, mając (złudną) pewność, że nie zaszkodzą głównemu kandydatowi obozu rządzącego, wyobrażają sobie, że przed drugą turą wyborów lojalność ich nie obowiązuje. To sytuacja podobna do zabawy małych piesków z dużym psem. Te małe gryzą dużego i ciągną go za uszy, bo to przecież tylko zabawa. A dużego przecież boli.

To nie są słowa sojusznika

Marek Sawicki tak skomentował wynik prawyborów w Koalicji Obywatelskiej i pierwsze przemówienie ich zwycięzcy: „Jeśli się kandyduje na stanowisko prezydenta RP, to w pierwszym zdaniu wystąpienia powinno się powiedzieć, że kandyduje się dla Polski i Polaków. A ja w pierwszym zdaniu usłyszałem: »kandyduję, by pokonać PiS«. A myśmy już przecież PiS pokonali w wyborach parlamentarnych. Czekam więc, aż Trzaskowski pokaże, że chce i potrafi zrobić coś ważnego dla wszystkich Polaków, a nie znowu będzie przeciw komuś”.

To nie są słowa sojusznika. Takie komentarze można usłyszeć od polityków PiS i nie jest elegancko wyjmować im ich z ust, skoro się jest w koalicji rządzącej.

Na tym jednak nie koniec. Sawicki, jeszcze zanim Trzaskowski został kandydatem KO, zastrzegał, że na niego nie zagłosuje z powodów światopoglądowych (

Koalicja Obywatelska

Lewica

Marek Sawicki

Rafał Trzaskowski

Szymon Hołownia

Trzecia Droga

wybory prezydenckie 2025

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.