„Na kobietę nie wygląda”. Zawodnicy trans znów budzą emocje. Zwłaszcza na polskiej prawicy

Dyskusje o zawodnikach trans nie rozgrywają się w neutralnej politycznie przestrzeni. Już widać, jak chętnie wykorzystuje się tę niewielką grupę do tzw. walk kulturowych, które mają destabilizować społeczeństwa Zachodu.

Polska judoczka Angelika Szymańska przegrała we wtorek starcie z meksykańską zawodniczką Priscą Awiti Alcaraz, tracąc tym samym szansę na medal. Wśród wyrazów wsparcia dla naszej sportsmenki, wyraźnie zdruzgotanej porażką, pojawiły się jednak głosy dość niespodziewane. Oto kilku komentatorów z prawicy, w tym poseł Paweł Jabłoński, zaczęło sugerować, że przegrana była oczywista, bo Meksykanka „na kobietę nie wygląda”. Choć zdecydowanie nią jest.

Obsesja, bo nie sposób tego inaczej nazwać, na punkcie zawodników trans nie jest niczym nowym. Rozmów o tym, czy dopuszczać transpłciowych sportowców do rywalizacji, jest tak wiele, że można dojść do wniosku, że niedługo zdominują sport całkowicie. W istocie takich zawodników, startujących na światowym poziomie i mających szansę na medale, jest zaledwie kilkoro, na olimpiadzie startuje zaś tylko dwójka. Co ważne, obie osoby, choć identyfikujące się jako trans i niebinarne, biorą udział w kategoriach kobiecych, w których startowały od zawsze.

Zawodnicy trans na igrzyskach

Trzeba podkreślić, że zasady współzawodnictwa dla osób trans zostały od czasów igrzysk w Tokio jeszcze bardziej uściślone. Choć niektóre federacje dopuszczają udział osób, które przeszły tranzycję, to nadal obowiązują je dodatkowe obostrzenia – od badania poziomu hormonów po potwierdzenie przejścia tranzycji w okresie dojrzewania. Na igrzyskach sportowcy trans wciąż stanowią promil uczestników, niektóre rozgrywki (np.