Niemcy znacznie wyprzedziły inne kraje Europy w wydatkach obronnych i inwestują w uzbrojenie przydatne całemu NATO. Za trzy lata mają w rok wydawać tyle, ile cała Unia przewidziała na 40-letni program SAFE. Siła gospodarcza Niemiec ma się przełożyć na militarną, która może być użyta także w obronie Polski.
Niektórzy wciąż nie wyszli z szoku i niedowierzania, inni już adaptują się do nowej rzeczywistości. Są też tacy, którzy w dzielącej Europę doktrynie USA upatrują nadziei. Ta historia się przecież powtarza, tylko że na rympał, z właściwą Trumpowi bezceremonialnością.
Doktryna Trumpa nie zawiera konkretnych rozwiązań, za to przesycona jest chciejstwem i ideologią. Jedno sygnalizuje wyraźnie: Ameryka będzie zajmować się sobą, a nie światem. Ten ma się jej podporządkować.
Amerykańskie kołowe transportery opancerzone zasypią zapewne lukę między potrzebami i ambicjami a zdolnościami produkcyjnymi polskiego przemysłu. I ceną jego wyrobów. Takich „gap fillerów” mamy w siłach zbrojnych coraz więcej.
Polska zdecydowała się na zakup trzech okrętów podwodnych od Szwecji, ale przede wszystkim na strategiczne partnerstwo z krajem o pokrewnych poglądach. To będzie test dla obu stron.
Plan dotyczy Ukrainy i Rosji, ale może się odbić na NATO i Polsce. Próba zbliżenia USA i Rosji niesie ryzyko niekorzystnego ukształtowania systemu bezpieczeństwa w Europie. Na razie tempo wyraźnie zwolniło. Udało się zaciągnąć hamulec, by rozpędzona lokomotywa pokojowa Trumpa nie rozjechała Ukrainy.
Wojsko znowu otworzyło się na cywilów. Przyszli głównie starsi, organizacja musi się jeszcze poprawić. Ale niezadowolonych brak.
Amerykański lotniskowiec z blisko setką samolotów znalazł się w rejonie i pod dowództwem pozwalającym na uderzenie na Wenezuelę. Pomnaża to narzędzia presji militarnej.
Posłowie odbiorą immunitet Ziobrze?; „Wielki Bu” w Polsce; drugie podejście do KRS; szkolenia dla cywilów; Nancy Pelosi idzie na emeryturę.
Rząd stawia na przygotowanie cywili na sytuacje kryzysowe, a nie upowszechnienie szkoleń wojskowych. Tytułowa „gotowość” to oferta dobrowolnej edukacji na rzecz bezpieczeństwa, a nie przysposobienie obronne czy poligon.
Polsce i pozostałym krajom UE został mniej niż miesiąc na złożenie wniosków o finansowanie zakupów uzbrojenia z instrumentu SAFE. Tanie pożyczki gwarantowane przez Komisję Europejską mają ułatwić zakupy, ale niektórym je skomplikują. W której grupie znajdzie się Polska?
Rumuni jako pierwsi odczuli strategiczny zwrot Ameryki, ale jeśli wierzyć Donaldowi Trumpowi, w Polsce nic się nie zmieni. Tylko że amerykański odwrót z Europy może dopiero się zaczynać.
Ważni politycy wiodącej prawicowej opozycji na konwencji programowej postawili postulat obowiązkowej służby wojskowej. Gdy byli u władzy, starannie tego tematu unikali – stąd pytania o ich intencje w skądinąd ważnej dyskusji.
Inwazja rosyjskich dronów nadała nowy impuls współpracy zbrojeniowej Polski i Ukrainy. Ale kilka lat zaniedbań trudno będzie nadrobić w kilka miesięcy, a nawet tygodni, jakie zostały na skorzystanie z unijnego wsparcia. Trzeba się spieszyć.
Czy stan finansów państwa może postawić pod znakiem zapytania niektóre wydatki zbrojeniowe? W planach zakupów na najbliższe cztery lata „wydano” już prawie wszystko, co było do wydania, a spłaty zadłużenia niedługo mogą zjeść resztę. Jak się ratować?
Padła komenda „cała naprzód” w jednym z najbardziej wstydliwych, bo zaniedbanych obszarów modernizacji wojska – zakupie nowych okrętów podwodnych. Program Orka w jego obecnej odsłonie ma być czymś znacznie więcej niż wzmocnieniem marynarki.
Politycy chcieliby strzelać do każdego „ruskiego” myśliwca, ale wojskowi wolą trzymać się procedur, prawa i polityki sojuszniczej. Nie każde naruszenie granicy to atak, a strzelać należy w ostateczności.
Francuskie, niemieckie, duńskie i brytyjskie samoloty, czeskie śmigłowce, duńska fregata i wyrzutnie rakietowe z Holandii. Taki pakiet wzmocnienia obrony powietrznej w ramach „Wschodniej Straży” zadeklarowali sojusznicy Polski. Czy właśnie na nich można najbardziej liczyć?
Nieuchronne ryzyko czy blamaż? MON pośrednio przyznaje, że to nie rosyjski dron, a polska rakieta przebiła dach. Sytuacja, w jakiej znalazło się wojsko, jest na pewno bardzo nieprzyjemna, ale nie powinna nikogo zaskakiwać. Dlatego w Polsce konieczne są zmiany prawne.
Ćwiczenia najsilniejszej polskiej dywizji pokazują postęp modernizacji sprzętu, ale przede wszystkim myślenia o obronie. Najciekawsze jest to, czego nie widać.
Zapad to nasza zmora, ale przecież gorszą jest to, że Rosja prowadzi wojnę od lat. Tych ćwiczeń potrzebuje głównie po to, byśmy się jej bali. Ale my mamy teraz Żelaznego Obrońcę.
Jesteśmy bogatsi o doświadczenie, jakiego do tej pory nie mieliśmy jako kraj i jako Sojusz. Ten test został zdany, ale należy jak najszybciej wyciągać wnioski, bo taki atak może się niestety powtórzyć. Dobrze, by strategiczny namysł nie trwał rok, bo tyle czasu nie mamy. Zapnijmy pasy.
Liczba incydentów z dronami ze wschodu rośnie w oczach, ale wciąż trudno je jednoznacznie zaklasyfikować. Rosji właśnie o to chodzi, żebyśmy nie wiedzieli, co się dzieje, a przy tym kłócili się o „bezradność wojska” czy „winę ministrów”.
Polska przełamała własne opory i w reakcji na bezprecedensowe naruszenie terytorium użyła bezprecedensowego środka – piloci rutynowo patrolujący granicę powietrzną dostali rozkaz zestrzelenia intruzów ze wschodu. To nowa sytuacja, która zmieni nie tylko rolę wojska w ochronie naszych granic.
Nad olbrzymimi targami zbrojeniowymi MSPO w Kielcach unosił się złowróżbny cień. Biznes liczyć umie i wyliczył, że przed końcem dekady Polska może zbliżyć się do kresu możliwości finansowania ambitnych planów rozbudowy armii i zakupów uzbrojenia.
W ciągu dwóch lat Polska skompletować ma satelitarne zdolności rozpoznawcze, które planowała od ponad dekady. To inwestycja w obronę i odstraszanie, ale też dowód rewolucji.
Przez niemal 20 lat służby samoloty F-16 i ich piloci zdołali uniknąć poważnego wypadku. Zdarzył się w końcu: nie w misji bojowej, a w toku przygotowań do pokazu w dniu święta lotników. Rok wcześniej podobna katastrofa na innej maszynie miała miejsce w Gdyni.
Troje polskich tenisistów z awansem do trzeciej rundy US Open; F-16 rozbił się podczas prób do radomskiego airshow; sprawcy pobicia byłego ministra zdrowia zatrzymani; rząd przyjął budżet na 2026; młoda Polka na liście „Girls of the Year 2025”.
Z MON odeszli ludzie z drugiego szeregu, ale ważni dla kluczowych zadań resortu w czasie, gdy za granicą trwa wojna wywołana rosyjską agresją na Ukrainę. Powody malują niewesoły obraz: jeden prawdopodobnie padł ofiarą konfliktu z prezydentem, drugi lokalnej polityki.
50 km na wschód od Warszawy, w Mińsku Mazowieckim, bazuje tymczasowo pięć niemieckich myśliwców EF2000 Eurofighter. Zapewniają Polsce wzmocnienie ochrony przestrzeni powietrznej i luzują cenny czas „nalotu” naszych F-16.
Im więcej czasu upływa od upadku i wybuchu „czegoś” na łukowskiej wsi, tym więcej wskazuje, że była to jakaś wersja irańsko-rosyjskiego drona bojowego typu Shahed. To, że wleciał aż 100 km od granicy z Białorusią, może być przypadkiem, ale nie musi. Powodów do przetestowania Polski, NATO i reakcji Zachodu akurat teraz jest wiele.
W europejskiej „architekturze bezpieczeństwa” pojawić się może nowy gmach, a jego budowniczymi będą przywódcy „koalicji chętnych”. Ponieważ budulec jest ten sam, co w przypadku istniejących budowli, inwestycja nie pozostanie bez wpływu na NATO i Unię Europejską.
Trump przegrał, ale mogło być gorzej. Może to, co wydarzyło się na Alasce, zmieni jego podejście do człowieka, któremu przyjacielskie traktowanie się nie należy.
Imponujący był widok, hasła i obietnice. W chwili politycznego napięcia w Warszawie i koło Helu odbyła się defilada nowoczesności i rozwoju.
Umowa podpisana. Za cenę nieco wyższą niż oryginalny zakup mamy otrzymać samoloty w najnowszej wersji. Modernizacja F-16 jest jedną z najważniejszych inwestycji w lotnictwo bojowe.
Podpisanie nowej umowy z Koreańczykami to przełom formalny, ale techniczne schody dopiero się zaczną. PGZ daje sobie pięć lat na ich pokonanie i powrót kompetencji do produkcji czołgów w Polsce.
Prezydent USA przemówił do Rosji w jedynym języku, który ona zdaje się rozumieć – siły. Zrobił to jednak na tyle głośno, by Kreml jego ruchów nie musiał się naprawdę bać.
Był jednym z najodważniejszych wojskowych, który mówił władzy prawdę w oczy, gdy był w służbie – i jednym z najważniejszych głosów polskiej debaty obronnej, gdy służbę opuścił. Waldemar Skrzypczak to była instytucja, filar, opoka.
Zachód ma uzbrojenie, którym Ukraina mogłaby sięgnąć rosyjskiej stolicy, a nawet dalej. Ale to oznaczałoby eskalację wojny, od której Donald Trump się odżegnywał. Czym można ukłuć Putina tak, by go zabolało?
Zamiast „znaczącego oświadczenia wobec Rosji” jest niejasny plan pośrednich dostaw broni dla Ukrainy. Schemat nie jest nowy. Podobny na wczesnym etapie wojny proponowały Niemcy. Za wcześnie na razie, by ogłaszać fundamentalny zwrot w polityce Trumpa.
Co będzie, gdy zamiast 500 czy 700 Rosja zacznie wysyłać fale liczące tysiąc i więcej produkowanych na Syberii szahidów? Co się stanie, gdy zamiast kilku do kilkunastu rakiet będzie ich kilkadziesiąt?
W Polsce, żeby „coś zrobić”, z reguły uchwala się ustawy, mało je analizując. Mści się to po latach i właśnie zaczęło. Gdy posłuchać wojskowych, kreślą scenariusz zadłużeniowej pętli, która wkrótce się zaciśnie.
Do tej pory żaden szef BBN nie był politycznym fighterem. Powołanie Sławomira Cenckiewicza, zajadłego wroga Donalda Tuska, wskazuje, że wbrew deklaracjom współpracy będzie to reduta konfrontacji. Uprawnienia dają prezydentowi szerokie pole do bitew i potyczek.
Decyzja Waszyngtonu to wielki problem dla Ukrainy, ale i zły omen dla sojuszników Ameryki. Blokada dostaw dotyczy kluczowej amunicji, używanej w wielu krajach NATO, w tym w Polsce.
Drugi Polak w kosmosie po 47 latach; NATO – skok w zbiorowej obronie do 5 proc. PKB; Trump wściekły na media za publikację tajnego raportu; odnaleziono zwłoki poszukiwanego dyrektora NCBiR; urodzinowy mural Mariana Turskiego.
Biznes lotniczy i zbrojeniowy z obu stron Atlantyku nie widzi innej drogi jak współpraca. To dobrze, bo te więzy są trwalsze niż kadencje i ideologie.
Wojna dwunastodniowa przeszła w rozejm, ale w każdej chwili wymiana ognia może powrócić. Walka tymczasem przeniosła się do sfery kognitywnej, bo zwycięzca ma być tylko jeden – Donald Trump.
Największe zaskoczenie z Hagi: to nie prezydent USA, a premier Hiszpanii najbardziej zaszkodził jedności Sojuszu. Jeśli hiszpański wyjątek stanie się regułą, możemy się pożegnać z wielkimi planami o obronie Europy przez Europejczyków. Ale dziś najważniejsze, że Trump wyjechał zadowolony.
Zawieszenie broni między Iranem i Izraelem?; szczyt NATO w Hadze; nieudany zamach na Wołodymyra Zełenskiego; dymisja wiceministry Joanny Muchy; ponad 50 tys. protestów wyborczych.
Mimo sytuacji bezpieczeństwa bardziej skomplikowanej niż kiedykolwiek NATO odbędzie w tym tygodniu najkrótszy szczyt w ostatnich latach. Starania, by nie zdenerwować Trumpa, mają zapewnić kolektywny sukces.