Kino wciąż może łączyć, lecz musi dawać widzom przestrzeń i czas, a festiwal doskonale się do tego nadaje – mówi Bartek Pulcyn, dyrektor programowy rozpoczynającego się w piątek Warszawskiego Festiwalu Filmowego.
Wyjechałem do Francji, zaszyłem się w górskiej samotni. Ćwiczyłem do ostatniego dnia zdjęciowego – mówi aktor Eryk Kulm, odtwórca głównej roli w superprodukcji „Chopin, Chopin!”.
Pośrodku są ci, którzy mają wywalone, są niezdecydowani albo zajęci życiem. O ich uwagę chciałbym zawalczyć – mówi reżyser Wojciech Smarzowski, autor „Domu dobrego”.
Każde pokolenie Amerykanów miało swój spisek. Ale może to, co wygląda na paranoję, jest tylko rozpaczliwą próbą wyjaśnienia mętnej rzeczywistości za wszelką cenę?
Kiedyś polskie władze uznały pomysł konkursu z muzyką Chopina za niewykonalny. Dziś odbywająca się co pięć lat impreza ma wielomilionowy, globalny zasięg, stała się naszym flagowym eksportowym wydarzeniem, polską olimpiadą.
NIE UMIEM SIĘ POŻEGNAĆ
Ekscesy alkoholowe Ryszarda Rynkowskiego czy Beaty Kozidrak wywołują pytania o to, czy cała generacja polskiej estrady odchorowuje lata estradowej wolności. I co się dziś pod względem używkowego życia na scenach zmieniło.
Donald Trump wypowiedział wojnę broniącym wolności słowa amerykańskim satyrykom. Ale formułę ich programów dobija właśnie nie polityka, tylko medialna rewolucja.
Fascynacja tym, co nadprzyrodzone, przyszła w czasach naukowych odkryć. Wystawa w wiedeńskim Leopold Museum opowiada o wielkim romansie sztuki i okultyzmu.
To prawda, że o tej porze roku jest to miasto, które nie rozpieszcza pogodą, więc o spacerach po cesarskich ogrodach i szerokimi bulwarami wypada raczej zapomnieć. A mimo to odpowiedź na tytułowe pytanie brzmi: po trzykroć tak. A każdy z powodów takiej wyprawy związany jest z innym zmysłem.
Konkurs Chopinowski to jedyne organizowane w Polsce wydarzenie, którym naprawdę pasjonują się odbiorcy na całym świecie.
Kapituła i czytelnicy byli zgodni, że to właśnie „Wczoraj byłaś zła na zielono” (wyd. Karakter) zasługuje na nagrodę Nike, i jest to bardzo dobra decyzja.
Na płycie „The Life of a Showgirl” nie ma może za wiele showgirl, ale jest bardzo dużo życia.
Nowy dyrektor programowy Warszawskiego Festiwalu Filmowego Bartłomiej Pulcyn zapowiadał rewolucję, nie ewolucję, a efekt zmian widać już na poziomie doboru filmów.
Rozmawiamy o literaturze Europy Środkowej, o nobliście, o melancholii i smutku. I o poezji, która nas znajduje.
„Zaprosiliśmy artystki i artystów, którzy tworzą poruszające symulacje rzeczywistości, by nas stymulować do refleksji nad przyszłością” – tłumaczą organizatorzy.
