Ostatnie elementy optymizmu lat 90. się sypią. Międzynarodowa Stacja Kosmiczna tak samo, trudno w tym nie widzieć jakiejś symboliki – mówi Jakub Szamałek, autor kosmicznego thrillera „Stacja”.
Gdzie jesteśmy dziś z seksem? Uzmysławiają nam to nowe, serialowe wersje głośnych thrillerów erotycznych sprzed lat.
Przyjść, zobaczyć wiekowe atari, zx spectrum, amigę, pokazać je dzieciom? Można, ale komputerowa kultura retro to coś więcej: pozostaje żywa i ma wpływ na dzisiejszy rynek niezależnych gier.
Kreatywność filmowców, nawet gdy flirtują z autotematyzmem w sztuce, nie zna granic, chociaż efekty bywają różne. Świetnie wypadł typowany do grona canneńskich laureatów „Maj grudzień” Todda Haynesa, ale już Nanni Moretti poległ w tym temacie.
Zmarła Tina Turner. Wokalistka o silnym głosie, artystka potrafiąca z cudzych piosenek zrobić swoje, a przede wszystkim bohaterka, która umiała po trudnych przejściach wymyślić się na nowo. Dla wielu słuchaczy – simply the best.
Koniec z dzieleniem się dostępem do konta na platformie Netflix. Właściciele kont, którzy dotychczas wraz ze znajomymi wybierali droższy pakiet i rozkładali koszty pomiędzy kilka osób, dostali informację, że taka praktyka będzie od teraz płatna.
Cała uwaga w Cannes kierowana jest na celebrytów, tymczasem najwyższe uznanie zdobywają filmy mniej znanych twórców. Sensacja ostatnich dni to wybitny kameralny dramat „Anatomia upadku”, wpisujący się w debatę na temat wymiaru sprawiedliwości i trudności z ustaleniem prawdy, w reżyserii Francuzki Justine Triet.
Kronika kulturalna Kuby Wojewódzkiego.
Jak to się stało, że ulubionym bohaterem dorosłych i ich dzieci stał się wąsaty hydraulik w czerwonej czapce?
Utwory muzyczne też podróżują. Pieśń „Bella ciao” przeszła długą drogę z pól ryżowych do popkultury i na protesty kobiet. Są jednak ścieżki jeszcze bardziej wyboiste.
Współczesny człowiek Zachodu nie ma prawa mówić, że o czymś nie wiedział, że czegoś nie doczytał, że czegoś nie widział. Wiemy i widzimy właściwie wszystko. Antysemityzm ma potwornie długą, dobrze trzymającą się tradycję.
Trzyipółgodzinny „Killers of the Flower Moon” Martina Scorsesego to chwytające za serce, epickie widowisko o zbrodniach popełnionych na plemieniu Osagów i piekle zgotowanym Indianom przez białych ludzi. Dziewięciominutowa owacja na stojąco zwiastuje pewną oscarową ścieżkę dla jego twórców.
W londyńskiej Tate Modern otwarto wystawę Pieta Mondriana i Hilmy af Klint „Formy życia”. Stoi za nią próba przepisania historii początków sztuki nowoczesnej: ciekawa, ale i kontrowersyjna.
Indiana Indianą – głównym problemem jest tu logika i efekty specjalne wyglądające jak ze starego kina. Równocześnie pojawiają się jednak w Cannes rzeczy wybitne. Obezwładniające, dotykają tematu Zagłady z nowej perspektywy.
Płyta polskiej kompozytorki Martyny Basty zbiera entuzjastyczne recenzje w światowej prasie. Jej muzykę porównuje się ze skoncentrowaną na wspomnieniach literaturą noblistki Annie Ernaux. Ale czy taki był zamysł?
Nie boję się robić czystej rozrywki. Ale chcę ją robić na najwyższym poziomie – mówi Mateusz Rakowicz, reżyser filmu „Dzień Matki”, w którym Agnieszka Grochowska rzuca wyzwanie gangsterom.
