Andrzej Duda chce do MKOI-u? Nawet bycie człowiekiem Jarosława Kaczyńskiego nie jest tak intratne

Andrzej Duda chce do MKOI-u? Nawet bycie człowiekiem Kaczyńskiego nie jest tak intratne

15 grudnia 2024

Andrzej Duda podczas 12-godzinnego maratonu narciarskiego Marek Podmokły / Agencja Wyborcza.pl

Czy Andrzej Duda ma jakieś argumenty poza rekomendacją PKOl? Poza zamiłowaniem do nart i prestiżowym statusem byłego prezydenta nic chyba za nim nie przemawia. A gdyby doszło do jakichś rozmów, to zaraz się okaże, że bariera językowa sięga wysokości iście tyczkarskich.

Znany z wielkiej kreatywności w zarządzaniu finansami i „kapitałem ludzkim” w sferze handlu sztuką i w świecie sportu, zaprzyjaźniony z PiS prezes PKOl Radosław Piesiewicz najwyraźniej chce mieć swojego człowieka w MKOl, gdyż właśnie tytułem „spraw bieżących” poddał pod głosowanie zarządu uchwałę rekomendującą tej zacnej i dobrze płacącej instytucji dobranie do swego grona Andrzeja Dudę. Zaskoczeni, aczkolwiek lojalni działacze zrzeszeni w narodowym komitecie dużą większością głosów uchwałę przyjęli i tym to sposobem Pierwszy Narciarz RP zostanie najwyższym reprezentantem polskiego sportu na arenie globalnej. Jeśli jakiś sportowiec lub sportsmenka, działacz lub działaczka robili sobie nadzieję na to prestiżowe stanowisko, to chyba muszą się obejść smakiem.

Za to Andrzej Duda może tryskać zadowoleniem, bo tyle, co MKOl, nie zapłaci mu nikt. Nawet bycie człowiekiem Jarosława Kaczyńskiego nie jest tak intratne, jak bycie człowiekiem Radosława Piesiewicza! Zadowolenie może być jednak przedwczesne. Piesiewicz opowiada, że MKOl powinien zatwierdzić członkostwo Dudy już w marcu, ale nie wiadomo, skąd taki optymizm. Może Piesiewicz „rozmawiał, z kim trzeba”? Może i rozmawiał, ale na takich wyżynach nawet legendarna sprawczość naszego turbodziałacza to za mało.

Dwa problemy Dudy

Duda, kończąc swoją drugą kadencję w roli prezydenta, staje przed dwoma problemami. Pierwszy polega na tym, że jest zbyt młody, aby popaść w błogą bezczynność. Drugi zaś polega na jego zasadniczej i uogólnionej niekompetencji, z niekompetencją językową na czele. Mimo że Duda, jak sam deklaruje, uczy się zawsze i wszędzie, to jednak nie nauczył się po angielsku.

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.