Tragedia w Magdeburgu rezonuje w Polsce. Tusk naciska na Dudę, PiS gra na referendum

Może warto, aby politycy koalicji przyjęli pewne wspólne standardy odnoszące się do słownictwa i retoryki, jaką wolno stosować, gdy mowa o mniejszościach bądź imigrantach.

Niedługo dowiemy się, czy prezydent Andrzej Duda podpisze nowelizację ustawy o cudzoziemcach, przewidującą w sytuacji kryzysowej zawieszenie na okres 60–120 dni prawa do ubiegania się przez cudzoziemca (z wyłączeniem kobiet ciężarnych i dzieci bez opieki) o ochronę międzynarodową. Nalega na to Donald Tusk, wykorzystując do tego szczególny moment, jakim jest zamach w Magdeburgu.

18 grudnia na konferencji prasowej premier powiedział: „Wydaliśmy bezwzględną walkę nielegalnej migracji i nadużywaniu, wykorzystywaniu nieszczelności prawnych czy słabości państwa przez tych, którzy taką nielegalną migrację organizowali. (…) To jest naprawdę epokowy moment. Teraz pytaniem kluczowym jest, czy będzie większość i czy prezydent Duda tego nie zawetuje”. Natomiast na portalu X napisał: „Po ataku w Magdeburgu już dziś oczekuję jasnej deklaracji Pana Prezydenta Dudy i PiS o poparciu rządowego projektu zaostrzającego prawo wizowe i azylowe. Państwo odzyskuje właśnie kontrolę nad granicami i migracją po latach chaosu i korupcji, więc chociaż nie przeszkadzajcie”.

PiS gra na referendum

PiS-owi bardzo trudno będzie „nie przeszkadzać”, ale chyba będzie to jedynie przeszkadzanie rytualne. Może wstrzyma się od głosu? W każdym razie, żeby na niwie propagandowej przejąć inicjatywę i utrzymać wizerunek partii radyklanie antyimigranckiej, PiS zapowiada zorganizowanie referendum „w sprawie sprzeciwu wobec przyjmowania nielegalnych imigrantów”. Można jednakże wątpić, czy w kampanii wyborczej znajdzie dość sił na przeprowadzenie tej akcji. Chyba że połączy zbieranie podpisów pod wnioskiem o takie referendum z akcją zbierania podpisów pod

Donald Tusk

imigranci w Polsce

zamachy terrorystyczne

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.

Rozwiń