Najłatwiejszy sposób, żeby wzniecić pożogę, to przekonać ludzi, że ich nieszczęście nie jest wynikiem biedy, lecz tego, że ktoś obcy ma wyimaginowane przywileje – mówi Dennis Lehane, czołowy twórca amerykańskich thrillerów, autor powieści „Ostatnia przysługa”.
W Gdańsku powróciły plany budowy Metropolitalnej Opery Bałtyckiej. Miasto chciałoby powtórzyć sukces znany m.in. ze skandynawskich stolic.
20 lat po śmierci Czesław Miłosz nie zastygł w spiżowy pomnik. Najciekawsze jest u niego połączenie sprzeczności i umiejętność kwestionowania siebie, o czym przypomina wznowiona właśnie „Ziemia Ulro”.
Kto nie ryzykuje, ten się nie bawi – opowiada o kulisach inauguracji Jakub Józef Orliński, nasz kontratenor i breakdancer, pozasportowa gwiazda igrzysk w Paryżu.
Francuzi pożegnali igrzyska śpiewająco. Amerykanie przejęli flagę podczas ceremonii zamknięcia w hollywoodzkim stylu, dobrze reżyserowanym, tylko już bez oglądanej nad Sekwaną spontaniczności.
Przyjadą zwycięzcy Konkursów Chopinowskich i ci, których na konkursach polubiliśmy.
Rozmawiamy o serialu „Cały ten rap” – czy aby na pewno cały i czy to dokładnie taki rap, jaki chcielibyśmy zobaczyć na ekranie?
Portret zbiorowy ludzi, którzy po wojnie nie złożyli broni, kreśli prof. Rafał Wnuk, współautor książki „Niezłomni czy realiści. Polskie podziemie antykomunistyczne bez patosu”.
45 lat po premierze „Obcy” Ridleya Scotta pozostaje jednym z najbardziej inspirujących filmów science fiction w historii kina. Inspiruje też swoich twórców do kolejnych kontynuacji. Najnowsza, „Obcy: Romulus”, wchodzi właśnie na ekrany kin.
Komu przeszkadza, że ludzie się dobrze bawią na koncercie popularnej wokalistki? Kto pyta, nie błądzi, o ile oczywiście faktycznie jest ciekawy. Wyczerpującej odpowiedzi potrafi udzielić nawet ChatGPT.
Olimpijskie kontrowersje to dobra okazja, by przypomnieć sobie wyraźniejsze przykłady obrazy uczuć religijnych.
Już prawie 200 lat jest bohaterem masowej wyobraźni. Skąd ta fascynacja i niegasnąca popularność Edmonda Dantèsa vel hrabiego Monte Christo?
Największa gwiazda pop jest kimś więcej niż piosenkarką – to truizm, napisano o tym opasłe tomy. Jej fenomen nie dotyka jednak wyłącznie dziewczyn w cekinowych sukienkach, i to zjawisko warto zgłębić.
Było to w skali Narodowego może coś lepszego niż bardzo źle brzmiący występ Madonny, gorsze niż Podsiadło, bliskie pewnie próbom Coldplaya. Niezależnie od tego „The Eras Tour” jest przedsięwzięciem, które warto zobaczyć na własne oczy.
Na gorąco dyskutujemy o pierwszym z trzech zaplanowanych występów Taylor Swift w Warszawie – pod kątem muzyki, widowiska, społecznego wpływu na fanów, a nawet polityki.
Temat powstania warszawskiego długo się do literatury młodzieżowej przebijał. 80 lat później pojawia się w wersjach coraz to bardziej fantazyjnych – z potworami, duchami i podróżami w czasie.
