Zrzutka na PiS? Partia straszy, bo się boi PKW. Kaczyńskiemu jak nigdy powinęła się noga

8 sierpnia 2024

Prezes PiS Jarosław Kaczyński Sławomir Kamiński / Agencja Wyborcza.pl

Jarosław Kaczyński zawsze był mistrzem w zdobywaniu środków na działalność partyjną – czyżby wreszcie powinęła mu się noga? Dla aparatu byłby to szok. Jest w stanie zrozumieć, że można stracić władzę, ale żeby stracić pieniądze?

W PiS narasta lęk przed coraz bardziej prawdopodobnym odrzuceniem przez PKW sprawozdania finansowego partii i jej komitetu wyborczego za 2023 r., a w konsekwencji utratą dotacji należnej formacjom politycznym, które prawidłowo się rozliczyły. PKW odracza do 29 sierpnia ogłoszenie tej decyzji, co tłumaczy „koniecznością uzupełnienia zgromadzonych materiałów w celu dokonania pogłębionej całościowej analizy”.

Brzmi groźnie, bo może chodzić o dokumenty nie wytworzone i przetworzone przez sam komitet wyborczy, lecz np. o jakieś dowody świadczące o tym, że kierownictwo partii świadomie kojarzyło z wyborami wydatki, których nie zrealizowano z funduszu wyborczego. Członek PKW i adwokat Ryszard Kalisz (dawniej polityk SLD) twierdzi, że do PKW dotarły „kartony dokumentów” i że są wśród nich pisma NIK. Te są, jak mówi, „najbardziej interesujące”.

PKW: sędzia, detektyw czy rewident

Wszystko zależy od tego, czy nowo ukonstytuowana, „niepisowska” PKW wczuje się w rolę detektywa i mądrego sędziego, czy też raczej będzie się uważać za kogoś w rodzaju bardzo skrupulatnego biegłego rewidenta. Szkoda, że ustawa o partiach politycznych jest tak sucha i formalna, że zdaje się wspierać tego rodzaju „szlachetny minimalizm”. Jednakże praktyka interpretowania i wykonywania prawa przez organy państwa ewoluuje, więc nic nie jest pewne. Na razie prawnicy z ramienia administracji wyborczej (Krajowe Biuro Wyborcze) odradzają członkom komisji wychodzenie z roli księgowych, ale kto zna Ryszarda Kalisza, ten wie, że lubi mieć własne zdanie w materii prawniczej.

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.