Nawrocki w opałach. Zdjęcia z gangsterem nie znikną z sieci. Kaczyński liczy na cud

3 grudnia 2024

Wielku Bu na spotkaniu z Karolem Nawrockim Instagram

Najważniejsze zarzuty wobec Nawrockiego dotyczą jego spotkania z Wielkim Bu w siedzibie IPN i udostępnienia informacji o zbiórce na rzecz neonazisty. Wskazują na to, że jego kontakty z przestępcami i „naziolami” nie były ani przypadkowe, ani nie służyły „nawracaniu” przestępców na dobrą drogę.

Oto, co Karol Nawrocki odpisał dziennikarzowi „Gazety Wyborczej” Piotrowi Głuchowskiemu, od wielu miesięcy zajmującemu się jego kontaktami z tzw. półświatkiem: „Nigdy nie utrzymywałem prywatnych relacji z nikim, kto był kryminalistą czy przestępcą, natomiast na treningach spotykałem różnych ludzi, a jestem tak wychowany, że gdy ich dziś spotykam, podaję im rękę i z nimi rozmawiam”. Niestety, nie chodzi tylko o podawanie rąk, lecz o realną i opartą na sympatii znajomość z przestępcami o złowrogich poglądach. Dlatego „sprawa Nawrockiego” na tym oświadczeniu się nie kończy i pewnie w ogóle nieprędko się skończy. Każdy może bez trudu odnaleźć w internecie wspólne zdjęcie Karola Nawrockiego z brutalnym gangsterem i porywaczem Patrykiem Masiakiem, ps. Wielki Bu, które tenże skomentował na X w następujący sposób: „Takie tam z prezesem IPN na kawce”. To nie zniknie.

Raport nie pozostawia wątpliwości

Jarosław Kaczyński, podejmując decyzję o wystawieniu prezesa IPN Karola Nawrockiego w wyborach prezydenckich w roli „niezależnego” kandydata PiS, był w pełni świadomy, że za Nawrockim ciągną się sprawy z młodości, a jego konszachty ze środowiskami kryminalnymi mogą trwać nawet do dziś. Nie wiemy, czy zdawał sobie sprawę z tego, że Nawrocki jeszcze niedawno przyjmował znanego gangstera, lecz co do tego, że Nawrocki spędzał czas z tzw. neonazistami i że będzie to tematem kampanii wyborczej w razie wystawienia go przez PiS, żadnych wątpliwości mieć nie mógł.

Tajemniczy raport „Karol Nawrocki i jego środowisko.

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.