O rapowej chłopomanii, czyli jak polski inteligent pokochał fantazję o życiu bohatera ulicy i stworzył jego imitację.
Sukces nowej wersji „Nagiej broni” dowodzi, że publiczność potrzebuje czystej komedii: opartej na nonsensie, brawurze, a czasem ostentacyjnej głupocie. A być może zwiastuje również powrót parodii jako osobnego gatunku filmowego.
Fakt, że dzieło sztuki jest eksponowane w Muzeum Narodowym, nie oznacza, że należy do narodu. Przypomina o tym przypadek Domu Józefa Mehoffera. Spieszmy się oglądać zgromadzone tam obrazy, bo szybko znikają.
Prowokowanie lewicy zdaje się być w ostatnim czasie jedną z najskuteczniejszych metod promocji. Sydney Sweeney i Sabrina Carpenter wiedzą o tym doskonale.
Na początku słyszałem, że jak chcę lepiej zarabiać, to muszę pisać gorzej i prościej. Odpowiadałem, że nie chcę lepiej zarabiać. Ja się pisaniem bawię – mówi Maciej Siembieda, jeden z najpopularniejszych autorów powieści sensacyjnych.
Ewangelicki kościół w Heidelbergu przyciąga muzyką Taylor Swift, a w zanadrzu ma Harry’ego Stylesa i Beyoncé. Trudno powiedzieć, ile tu drogi i prawdy, ale życie w tym jest.
Czy film, w którym niemal nic się nie dzieje, można oglądać w napięciu jak thriller? Tak, pod warunkiem że jego autorem jest Bill Viola. Duża prezentacja tego artysty została właśnie otwarta w Toruniu.
Chciałbym powiedzieć, że drzwi do kina gatunkowego są już w Polsce szeroko otwarte, ale to nieprawda – mówi Bartosz M. Kowalski, którego nowy film „13 dni do wakacji” wchodzi na ekrany kin.
