Zapraszamy na cykl dyskusji na ważne i aktualne tematy oraz koncerty i spektakle w wykonaniu twórców nagrodzonych Paszportem POLITYKI.
Komiksowe propozycje na sierpień.
W Utrechcie ukończono najnowszy „wertykalny las”. Pierwsza tego typu realizacja od 2014 r. znajduje się w Mediolanie.
Miejsce wybuchu pokojowej rewolucji Solidarności przeistacza się w dzielnicę najmu krótkoterminowego. Jest jeszcze czas, żeby zmienić kurs.
Finał trzeciego sezonu „I tak po prostu”, kontynuacji „Seksu w wielkim mieście”, okazał się finałem całej serii. I obiektem hate-watchingu, czyli oglądania dla nieprzyjemności.
Stanisław Soyka swoją karierę wypełnił w naturalny sposób różnorodnym repertuarem, pozostając bardzo życiowym, bliskim i niekoturnowym bohaterem muzycznej sceny.
Marcel Łoziński pozostawił po sobie wybitne dzieła dokumentalne, a jako wykładowca i opiekun artystyczny wywarł wpływ na kilka pokoleń filmowców. Również widzów nauczył inaczej patrzeć na rzeczywistość.
Jesteśmy młodym krajem, a broń ukształtowała to, jak się zachowujemy. Teraz stoimy na krawędzi – mówi Kevin Costner przed premierą dokumentalnego serialu „Kevin Costner: jak zdobywano Dziki Zachód” na HISTORY Channel.
Król Helu odchodzi, zostawiając po sobie ogromny spadek i jeszcze większą plątaninę problemów. Nieoczekiwane brzmienie testamentu wywołuje między trójką rodzeństwa niemały sztorm, który wciągnie w swoje fale całą lokalną społeczność.
Filmowcom coraz trudniej ignorować swobodę, jaką dają im narzędzia AI, zarazem radykalnie obniżając koszty i skracając czas tworzenia. Czy Hollywood powinno się bać?
Ludowość stała się kolejnym fetyszem klasy średniej. Daliśmy się uwieść jaskrawym i prostym rekwizytom. Znika miejsce na różnorodność, niuanse, kontekst historyczny – mówi Antonina Tosiek, autorka książki „Przepraszam za brzydkie pismo. Pamiętniki wiejskich kobiet”.
Miesiąc przed konkursem chopinowskim można będzie posłuchać w Łazienkach dzieł Chopina i jego przyjaciół.
Muzeum Grażyny Kulczyk w Szwajcarii zaskakuje na kilku poziomach. Chyba przede wszystkim liczbą gości w tak odludnym miejscu.
O rapowej chłopomanii, czyli jak polski inteligent pokochał fantazję o życiu bohatera ulicy i stworzył jego imitację.
Sukces nowej wersji „Nagiej broni” dowodzi, że publiczność potrzebuje czystej komedii: opartej na nonsensie, brawurze, a czasem ostentacyjnej głupocie. A być może zwiastuje również powrót parodii jako osobnego gatunku filmowego.
