Sigma, jak proponuje słownik PWN, to określenie osoby „odnoszącej sukcesy, pewnej siebie, wybitnej, którą można podziwiać”. Sigma jest przekonany o swej nieprzeciętności, ale się z nią nie afiszuje. Ustala zasady, których bezwzględnie przestrzega. To pojęcie pierwotnie wywodzące się ze świata manosfery – niezbyt przyjemnej części internetu, zdominowanej przez antyfeministyczne fora dyskusyjne poświęcone tematyce męskości i relacji z kobietami. To przestrzeń, w której idolami stają się takie postaci jak mizoginistyczny influencer Andrew Tate, ikona ruchu inceli Nick Fuentes czy Elon Musk – skądinąd okładkowy bohater dostępnego w księgarni Amazona poradnika o tym, jak osiągnąć mistrzostwo w byciu sigmą w „świecie zdominowanym przez alfy i bety”. Ci pierwsi to klasyczni dominatorzy, drudzy to mężczyźni podporządkowani, ale nadal stojący przed omegą – ostatnim ze stada, poniżanym i wykluczanym. Skojarzenia z incelami są uzasadnione.
W tegorocznej edycji plebiscytu PWN wygrało słowo „sigma”, które w zeszłym roku również znalazło się na podium. Drugie miejsce zajął „azbest”, a trzecie – docenione również nagrodą jury – „czemó”.
Reklama