Wiosna wywabiła siwowłosych z domowych pieleszy do ogródków działkowych, do parków, przed wiejskie kapliczki na majowe. Oczy nie kłamią – zestarzeliśmy się jako społeczeństwo. Już co szósty Polak ma 60 lat i więcej (6 414 962 osoby), a za 30 lat będzie to co trzeci rodak. Ludzkość starzeje się i to szybko: co dziesięć lat liczba osób po sześćdziesiątce podwaja się. Czy nam się to podoba, czy nie, w bogatszej części świata, w tym także w Polsce, przyszłością zawładną stare pryki – dzisiejsi ludzie w sile wieku. Tak wynika z dwóch równoległych tendencji: nieustannie przedłuża się ludzkie życie i spada przyrost naturalny. Jaka to będzie starość i jakie społeczeństwo? Czy ludzkość poradzi sobie z tym, co nieuchronnie starości dziś towarzyszy: szpetotą schorowanego ciała i słabnącą sprawnością umysłu? Jak da sobie radę społeczeństwo, mając na utrzymaniu 40 proc. (to nie tak odległe prognozy!) emerytów? A oni sami – czy będą tylko uciążliwym balastem, czy też urosną w swoistą klasę społeczną, zamożną, wymagającą i wpływową?
Wiesław Kosakowski. Dyrektor III LO im. Marynarki Wojennej w Gdyni
Tym razem wybory parlamentarne nie stanowiły skomplikowanej łamigłówki. Wybór był prosty. Albo głosować na przywódcę prawicy, 62-letniego magnata telewizyjnego Silvio Berlusconiego, albo przeciwko niemu. To właśnie były premier (rządził od maja do grudnia 1994 r.), obecnie lider bloku Casa della Liberta – Dom Wolności, zdominował całą kampanię wyborczą.
Na początku był Cannes-can, czyli „Moulin Rouge”, musical przypominający najlepsze czasy legendarnego paryskiego kabaretu spod znaku czerwonego wiatraka. Dyrekcja festiwalu nie mogła wybrać nic odpowiedniejszego na inaugurację – nazajutrz w recenzjach zwracano jednak uwagę na pewien drobiazg, że jest to mianowicie film amerykański, a nie francuski.
Odrzucenie przez Państwową Komisję Wyborczą wszystkich 21 sprawozdań finansowych kandydatów na prezydenta w zeszłorocznych wyborach to dotkliwa porażka sztabów wyborczych, ale i rezultat nie dość precyzyjnej ordynacji. Tak źle dotąd nie było; w poprzednich latach PKW odrzucała po kilka sprawozdań; co prawda przepisy ówczesnej ordynacji były znacznie łagodniejsze. Tym razem polegli wszyscy, także ci najwięksi, dla których w sztabach pracowały setki ludzi.
Jak się zostaje domniemanym członkiem grupy pruszkowskiej? Według katowickiej prokuratury trzeba najpierw pożyczyć od mafii pieniądze, a w rewanżu obiecać połowę zysków od planowanego biznesu. Były senator Gawronik pożyczył i obiecał. Tak twierdzi niejaki Masa, świadek koronny w sprawie tzw. Pruszkowa.
Sława Aleksandra Gawronika jako wyrafinowanego aferzysty w białym kołnierzyku wydaje się głęboko niezasłużona. W świetle dotychczasowych zarzutów prokuratora – jeśli oczywiście sąd uzna ich zasadność – ów znany biznesmen jawi się raczej jako dość prosty, pospolity przestępca. W jego pomysłach na zarabianie pieniędzy trudno bowiem dopatrzyć się finezji.
Poseł Marek Kolasiński (AWS) kupował zakłady Konstilana w Konstantynowie Łódzkim trzy razy. Zawsze poprzez którąś z licznych firm o wspólnej nazwie Italmarca. Kupował fabrykę, a potem sprzedawał spółkę, przez którą dokonano zakupu lub, co dziwniejsze, najpierw sprzedawał spółkę, a potem kupował przez nią fabrykę. Po drodze udało mu się okpić jednego z najbardziej kontrowersyjnych biznesmenów lat 90. – byłego senatora Aleksandra Gawronika, a także liczne banki i urzędy. Prokuratura i urzędy skarbowe starają się ustalić, czemu służą te zdumiewające transakcje. Poseł nie stawia się na ich kolejne wezwania. O sobie mówi: – Prawo to ja.
W Oświęcimiu, na lewym brzegu rzeki Soły, poziom lęku sięgnął górnych rejestrów. Pod petycją w sprawie referendum mieszkańcy osiedla Zasole, sąsiadującego z obozem zagłady, złożyli sześć tysięcy podpisów. Chodzi o odrzucenie nowego planu zagospodarowania przestrzennego i o 500-metrową strefę ochronną, która jest i której nie ma. Strefa-widmo ożywiła stare teorie spiskowe i całkiem już nowe animozje.
Na zdjęciach w holu – szpital sprzed lat i jego założyciel, wieloletni dyrektor, twórca międzynarodowej renomy – prof. Stanisław Weiss, wybitny specjalista w dziedzinie chirurgii rekonstrukcyjnej i rehabilitacji narządów ruchu. Teraźniejszość Centrum Rehabilitacji w podwarszawskim Konstancinie jest jednak ponura: panuje tu atmosfera skandalu. Fatalne zarządzanie, skłócone kierownictwo, oskarżenia o niegospodarność i podejrzenia o korupcję. Krążą plotki i anonimy pełne informacji o tym, kto i na czym się uwłaszczył albo na czym uwłaszczyć się dopiero zamierza.
Papież robi, co może, by przekonać prawosławnych, że Rzym im nie zagraża. Ale mimo przeprosin w Atenach (korespondencja obok) za krzywdy wyrządzone przez łacinników, nieufność Cerkwi nie maleje. Tak jakby oba wielkie Kościoły, zachodni i wschodni, wciąż były obłożone wzajemną klątwą sprzed prawie tysiąca lat. A przecież 36 lat temu ich przywódcy uroczyście odwołali ekskomuniki z zamierzchłych czasów i rozpoczęli dialog mający zaradzić skandalowi podziału chrześcijaństwa.
Do Scotland Yardu nadszedł e-mail: „Jestem gotów oddać się w ręce władz, nawet jeśli oznacza to natychmiastowe aresztowanie” – napisał gangster Ronnie Biggs po 35 latach od legendarnej ucieczki z więzienia. Mimo skromnej roli, jaką Biggs odegrał w napadzie stulecia na pociąg pocztowy w Anglii w 1963 r. – niezwykłe losy uciekiniera ciągle budzą dreszcz emocji i grozy Brytyjczyków.
Alain Madelin, przywódca francuskiej partii Demokracja Liberalna, były minister gospodarki i finansów
[dla koneserów]
[dla każdego]
W najnowszej filmowej wersji „Hamleta” królewicz duński nie dzierży już w dłoni, jak nakazywałaby tradycja, czaszki, ale kasety wideo z filmami akcji. Jakby to one miały dać siłę apatycznemu księciu snującemu się z pistoletem po Nowym Jorku i zachęcić go do wyrównania rachunków. Nie po raz pierwszy twórcy kultury popularnej sięgają do dramaturgii Szekspira i dostosowują ją do gustów i wrażliwości młodej publiczności.
[tylko dla znawców]
[warto mieć w biblioteczce]
Marlena Dietrich, obok Grety Garbo i Chaplina, reprezentuje epokę międzywojenną kina, kiedy to stało się ono światową siłą kulturalną. Obecnie film „Marlena” przynosi jej życiorys. Czy daje on jej portret, jakiego mogliśmy się spodziewać?
Ten spektakl opowiada o tym, że stosunki dzieci i rodziców są splotem miłości i rywalizacji, że świat gruboskórnieje, a subtelność prowadzi wprost do klęski. Szczęściem mówi to wszystko bez zrzędliwości – raczej z gorzkim uśmiechem. Mówi też, że przynoszone przez czas nowe recepty na życie, sztukę, stosunki z bliźnimi nie stanowią wartości poprzez samą swą nowość. Częściej znamionują regres niż postęp. Niemodne poglądy? Pewnie tak. Może jednak warte rozważenia, zanim miłościwie panujący kult młodości nie wykluczy ich na amen?
Jack Kerouac by się zdziwił. Długą rolkę papieru, na której prawie pół wieku temu wystukał w trzy tygodnie powieść „W drodze”, renomowany dom aukcyjny Christie’s wycenił na ponad milion dolarów. Pod kapitalistyczny młotek poszedł symbol buntu przeciwko amerykańskiemu wyścigowi szczurów.
Czy będąc bankrutem można bez zastanowienia wydawać miliony albo zaciągać kredyty nie tłumacząc się, na co pójdą i z czego będą spłacane? Można, pod warunkiem, że tym bankrutem są Polskie Koleje Państwowe.
Polski ruch związkowy to chory organizm. Wpływów politycznych związkowego lobby w niczym nie osłabia spadek liczby związkowców. Wraz z kurczeniem się ich szeregów, przybywa bowiem samych związków. Wszechwładne w wielkich przedsiębiorstwach państwowych, są prawie nieobecne w firmach prywatnych. Powołane do obrony praw pracowniczych przed pracodawcami pozostają w dużym stopniu na ich utrzymaniu.
W Polityce 13 ukazały się polemiczne teksty lewicowego ekonomisty Ryszarda Bugaja i eksperta Platformy Obywatelskiej Jeremiego Mordasewicza w sprawie sposobów walki z bezrobociem. Poniżej zamieszczamy wypowiedź prof. Tadeusza P. Tkaczyka z SGH, który nie zgadza się z argumentacją przedstawiciela Platformy.
Może zakrawać na ironię, że ludobójstwo popełnione w czasie II wojny światowej na europejskich Żydach przez nazistów i ich kolaborantów jest dziś jednym z centralnych wydarzeń właśnie amerykańskiej kultury masowej. W Izraelu, Niemczech, a nawet w Polsce, gdzie żyła większość ofiar, pamięć o wymordowanych Żydach jest zrozumiała. Ale dlaczego w USA i dlaczego dopiero teraz?
Przy budowie pawilonu śmierci w więzieniu w Terre Haute w Indianie nie pomyślano o sali widowiskowej na kilkaset miejsc, jaka przydałaby się zamiast tradycyjnych małych pomieszczeń dla świadków egzekucji.
Jak co roku 98 proc. polskich ośmiolatków przystępuje do Pierwszej Komunii Świętej. Na szkolnej katechezie poznają pojęcia grzechu, winy, pokuty; najczęściej uczone metodą paznokciową, w postaci gotowych formułek do wyuczenia na pamięć. Gorąca przed laty dyskusja o obecności religii w szkołach już się zakończyła. Dziś kwestią jest raczej jakość tego nauczania. Jak pisał niegdyś Boy „nie ma nic bardziej przeciętnego niż przeciętny katecheta”.
Dla młodzieży bez solidnego materialnego zaplecza, planującej w tym roku podjęcie studiów, mamy ostrzeżenie: nie wiążcie przesadnych nadziei z kredytami studenckimi. Liczcie raczej na siebie. Szukajcie innych źródeł utrzymania na czas nauki.
Rozmowa z profesorem Henrykiem Lisem, lekarzem weterynarii
20 maja 1506 r. umierał w Valladolid 55-letni Krzysztof Kolumb, człowiek schorowany i przedwcześnie postarzały. Co było przyczyną śmierci? Współcześni mówili, że podagra, ale w tamtych czasach podagra mogła oznaczać każdą chorobę stawów. Czy po blisko pięciuset latach możemy pokusić się o postawienie diagnozy Kolumbowi?
Maria wkrótce będzie zawodową psychoterapeutką. A może nawet więcej niż zawodową. Bo kto lepiej od niej wie, jak to jest być poniżonym, zdradzonym, wykorzystanym przez najbliższych?
Bernard Tapie to dla jednych kabotyn, aktorzyna oraz specjalista od ciemnych interesów, dla innych sympatyczny, ludyczny Dyl Sowizdrzał, gawędziarz, cwaniak, który w pewnym momencie po ludzku pobłądził. Właśnie odsiedziawszy wyroki objął ponownie marsylski klub piłkarski Olimpic. Na razie w charakterze szefa sportowego, czyli osoby odpowiedzialnej za kształt personalny drużyny.
Telewizja polska wyemituje wkrótce brytyjski dokument o 14 Dywizji SS Galizien – hitlerowskiej formacji złożonej z Ukraińców. Jego premiera na Wyspach wywołała burzę w mediach. Powróciło pytanie o zbrodnie wojenne i o odpowiedzialność za nie weteranów SS Galizien żyjących do dziś w Wielkiej Brytanii. Przy tej okazji na łamy gazet powróciło też nazwisko – Szandruk. Pojawia się ono gdzieś w tle, jako przykład poplątanych przez historię ukraińskich losów: w 1939 r. był polskim pułkownikiem, w 1945 r. hitlerowskim generałem, a w 1965 r. został kawalerem Virtuti Militari.
Kronika kryminalna (TVP1), 997 (TVP2), Supergliny (TVN), Drogówka (TV4), Detektyw (TVN)
W osadzie Nelson Mandela mieszka 45 tys. osób. To desplazados – przegnani.
